Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
8
NAUKIIPRZEKOMARZANKI
WiosnaA.D.1928
Ciekawośćdzieckaniezawszejestzaspokajana.Niekażdązagadkę
pomagamurozwiązaćktośdorosły,starsiprzecieżnieodpowiadają
nawszystkiepytania.Odpowiedzitrzebaszukaćsamemumiędzyich
słowami,wświecie,którywtymniedojrzałymwiekujest
makrokosmosem.Imiędzywszystkimiobrazami,którymiraczy
małegoczłowiekarutynainatura.
DziesięcioletniAntośbyłświadomytego,więckiedymógł
–podsłuchiwałiobserwował.
Miałjużzasobączaspełenwszechmocyicałkowitejsymbiozy
zrodzicami,terazjegoświatpowolisięposzerzał,pęczniał,azarazem
pokazywałcorazwięcejograniczeń,stawałsięniezrozumiały,
chaotyczny.Niekiedynawetzaczynałbudzićlęk.Dlachłopca,który
rósłrównieszybkojakżywotnik,lekiemnatewszystkieniepokoje
byłypróbyporządkowaniaświata,zarównowwymiarzepsychicznym,
jakifizycznym.Skrupulatne,choćnieporadnezbieraniewyników
obserwacji.Ważnebyłoteżpotakiwaniedorosłym,bycieposłusznym,
wysłuchiwanieichpróśbizwiązanyztymdziecięcyświętyspokój.
Zrywałwięckolejnekartkizkalendarzaiodważniespoglądałprzed
siebie.Wymyśliłsobie,żeskorowokółjegoprocesupoznawczego
panujechaos,onmusitenchaosujarzmić.
Odwczesnegodzieciństwachłopiecbyłwyjątkowozorganizowany
isystematyczny.Wjegopokojuwszystkobyłonaswoimmiejscu.
Napółkachetażerkistaływrówniutkichszeregachmaleńkierzeźbione
sarny,niedźwiedzie,jelenie,konieciągnącesanie,góraleprzyrobocie,
drewnianegwizdkiwkształcieptaszków.Kapliczkidomowe,figurki
