Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Czyżbyjużtakskostniała,żebyładlaniegoniczymomiatany
wzrokiempomnik?Czyżbyjużjejniekochał?Nie,tosięniemieści
wjegohierarchiiwartości.TotylkoBożalekcjapokory:niktniejest
doskonały,anion,aniona.
–Antoni…
–Tak,kochanie?
–Aaa,nic.Nieprzeszkadzajsobie.
–Ocochodzi?Chciałaśocośzapytać?–Kępińskinadalgrzebał
wpapierach.
–Jaksięczujesz?
–Dziękuję,dobrze.
–Spójrzmiwoczy.–Podeszłabliżej.
Docentpodniósłwkońcuwzroknadłużej,uśmiechnąłsięczule,
alejakośinaczej,jakbycośwnimgasło.Albojakgdybywzrastał
wjegownętrzujakiśnowyświat,zdradziecki,niewyjaśniony,pokryty
prześwitującąpowłokąkonwenansów.Oczy…Jakzwyklewiele
mówiły…
–Oczy…Maszjakieśdziwneoczy–szepnęłaJadwiga.
–Żebycięlepiejwidzieć.
–Nieżartujsobie.Żółtawyodcień…Toniepokojące.Żółtaczka?
–Nie,napewnonie.Przemęczenie.Wgłowieroimisię
odksiążek,którepowinienemnapisać,awięcitych,którenależy
przeczytać.Porazpierwszy,drugiczydziesiąty.Czytanie,
przepisywanie,notowanie,szkicowanie,wypunktowywanie,
puentowanie.Nawetorliwzrokbysięprzytępił…
–Nieee,tocośinnego.–Jadwiganiechciałajużdrążyćtematu.
–Wychodzę,żebykupićcośnapożywnyobiadek.–Pocałowałamęża
wwysokieczoło.–OBoże,jakiśtyrozpalony!Antoni,potraktujmoje
obawypoważnie.Zbadajsiędokładnie.Proszę,kochanie,zróbtodla
mnie.–Wychodzączpokoju,dorzuciła:–Medice,curateimpsum![3].
