Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pionierzyiprekursorzy
Miałjużpoważnywkładdotego,abywesprzeć
tenostatnipostulat.Użytecznośćpsychologiidla
pedagogiki,szczególniedlaprocesuwychowania,
zależałaodumiejętnegowykorzystaniawyników
badań.Bybyłotorealne,należałonajpierwze-
braćdaneozasobieumysłowymdziecipolskich.
Niezbędnewskazówkidotychbadańdałczytel-
nikomwpublikacjiProgrampostrzeżeńpsycholo-
giczno-wychowawczychnaddzieckiemodurodzenia
do20rokużycia(1887).Głównączęściątegopro-
gramubyłpierwszypolskikwestionariuszzłożo-
nyz500pytańzebranychwdwunastudziałach
(zob.Stachowski,2011).Wtymnurciebadańosa-
dzonajesttakżeinnapracaDawidaZasóbumysło-
wydziecka.Przyczynekdopsychologiidoświadczalnej
(1895),wktórejprzeanalizowałmateriałdotyczą-
cywyobrażeńdzieciwprzedzialewiekowym
6–12lat.Otrzymanewynikiugruntowałyjego
przekonanie,żeświadomeoddziaływaniewy-
chowawczemaistotneznaczeniedlarozwijania
zdolnościprzyswajaniawiedzy.
SztandarowymdziełemJanaWładysława
DawidabyłaoczywiściemonografiaInteligencja,
wolaizdolnośćdopracy4(publikowananajpierw
wczęściachjakododatekdopismaSpołeczeństwo
wlatach1909–1910,wydanieosobnew1911ro-
ku),którąTadeuszTomaszewskiuznałzanajważ-
niejsząpolskąksiążkępsychologicznąpoczątku
XXwieku(Tomaszewski,1966).Podstawowyte-
mattejmonografiitozagadnieniezwiązkumię-
dzytrzemaważnymisferamipsychiki:
Związektenmożnanajkrócejokreślićjakoapoteo-
pracy,którąDawiduznajezazwiązekinteligen-
cjiiwoli.Inteligencja,głębokośćmyśli,rozległość
syntezyczyzasięgpoznaniarzeczywistościtotylko
Uwielkailośćpracywpewiensposóbrozdzielonej
iustosunkowanej”.Podobniesiławolijakozdol-
nośćwykonywaniazadańtotylkoUnagromadzenie
energiipotencjalnej,zktórejmogłabybyćwydatko-
wanapracarzeczywista”(Okoń,1980,s.114).
Wpublikacjitejznalazłasięm.in.jegometo-
daprzyczyniskutków,obrazkowatechnikabada-
4Wartozauważyć,żeproblemzwiązkówmiędzyinteli-
gencjąiwoląpojawiłsięwwydanejwPolscew1933roku
publikacjiEdouarde’aClaparède’a(1873–1940)Wychowanie
funkcjonalne.Niestety,szwajcarskipsychologniewspomniał
wniejswojegopoprzednika.Claparèdebyłponadtopromo-
torempierwszejtłumaczonejnajęzykpolskipracyJeanaPia-
getajakoautorzamieszczonegotamwstępu(Piaget,1929).
niamyśleniaprzyczynowo-skutkowego,której
pomysłwyprzedziłoczterylatapodobnytestza-
proponowanyprzezbelgijskiegouczonegoJeana-
Ovide’aDecroly’ego(1871–1932).Wbrewpoglądo-
wi,żedziełoDawidaprzeszłoprawiebezecha,
należyzauważyć,jednakpojawiałysięnawią-
zaniadojegodorobku.Wspomniałgom.in.
EdouardClaparèdewksiążceJakrozpoznawać
uzdolnieniauczniów(1923/1934),aJeanPiagetpo-
służyłsięjegometodąwjednymzeswoichbadań
dzieci7-i8-letnich(BułatiSarnecki,1963).Bio-
grafowieDawidapodkreśliliponadto:
Wkształceniuiwychowaniuzanajważniejsze
uważaDawidrozwinięcieiwyćwiczenieumysło-
wychsiłczłowieka,abywprzyszłościmógłonsam
douczyćsiętego,czegoniemógłnauczyćsię
wszkolelubczegoniemożnabyłojeszczeprzewi-
dzieć,żebędziepotrzebne.Zajmowałwięctakie
samostanowiskojakwspółcześnimupsychologo-
wieniemieccyE.MeumanniE.Ebert,którzyeks-
perymentalniestaralisiędowieść,żeistniejemoż-
liwośćkształceniapamięci,spostrzegawczości,
myśleniaiinteligencji(tamże,s.173).
RYCINA1.2.JanWładysławDawid
Źródło:fotografiazksiążkiOstatniemyśliiwyznaniaJ.Wł.Dawida
(Warszawa1935),zezbiorówautora.
27