Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
przystojnympanutajemniczym,którywłaśnieniesie
wmojąstronętalerzparującegojedzenia.Mójżołądek
robifikołka,aślinaniemalżeściekapoobustronachust.
Muszęwyglądaćjakwygłodniaływilczek,boHunter
dziwnienamniepatrzy,wyraźnieduszącwsobie
rozbawienie.
–Cociętakśmieszy?–pytamoburzona.
–WyglądaszjakZac,gdywidziswojąmiskę.–Kiwa
głowąnapsa,któryleniwieunosiłebnadźwiękswojego
imienia.
–Przepraszam,alejestemtakagłodna.
–Najedzsię,późniejporozmawiamy.Musisznabraćsił.
Nieporozmawialiśmy,bogdytylkopoczułammiękkość
kanapywsalonieHuntera,zwyczajniezasnęłam.
