Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Nierazwmarzeniachwidzimyswojerodzicielstwojakopasmoprzyjemniespędzonych
chwilzesłodkimimaluchami,rezolutnymiprzedszkolakamiimądrymi,rozsądnymi
nastolatkami.Apotem…bum!Budzimysięztegopięknegosnu,bobywaróżnie.Przecież
takwyglądażycie–niezawszejestcukierkowoisłodko.Jednakabybyłotakjaknajczęściej,
wartosięuczyć.Rozwójsiebiejakoświadomegorodzicatojednaznajważniejszych
inwestycji,odkądtwojemałeskarby(albomałyskarb)pojawiłysięnaświecie.Stworzenie
szczęśliwejrodzinywymagaczasu,wysiłkuinamysłu.Dobrzejestteżmiećwłaściwyplan,
któregobędzieszsiętrzymać.Lubchociażwskazówki,którebędącięwiodływewłaściwą
stronę.Przecież,jakpowiedziałNapoleonHill,
celtomarzeniezdatąrealizacji
.
Dlaczego
52tygodnierozmówowychowaniu
?Tyletrwarok,dlategochciałam
dostosowaćsiędotegonaturalnegorytmuiprzekazaćcitenajważniejszezagadnieniawtej
książce.Chcęzachęcićciędowzięciaudziałuwprzygodzie,któraprawdopodobnieodmieni
twojeżycie.Czyjesteśgotowypodjąćtakiewyzwanie?Przedtobąkolejnyrokbycia
rodzicem.Ijesttorok,wktórymmożeszstaćsięsupermamąlubsupertatą.Niekażdysię
dotegoprzyzna,alebyciedobrymrodzicemtomarzeniekażdego,ktozajmujesię
dzieckiem/dziećmi.
Książkajestpodzielonanapięćdziesiątdwaniewielkierozdziały.Wkażdymznichopisuję
jedentemat,problem,dylemat,jakąśzmianę,którejmożeszdokonaćwswoimżyciu
iwswoimpostrzeganiusiebiejakorodzica,swojegodzieckaijegoosoby.Wtymroku
wwolnymczasiebędzieszwykonywaćjednoćwiczenieprzeztydzień.Dużomyśleć,trochę
zmieniać,najwięcejrozmawiać.Wystarczającodużo,abyzmienićwychowanie,swojeżycie
iżycietwojegodziecka.Tydzieńtoteżwystarczającodługiczas,abywdrożyćpewnenowe
pomysły,przyjrzećsięsobie,nauczyćnowejumiejętności.Wdrażaniezmianyprzeztenczas
dajepodwalinypodnowynawyk–atooznaczarozwójizmianęnalepsze.
Dobrawiadomośćdlaciebiejesttaka–niemarodzicówidealnych!Sątylkorodzice,
którzychcąuczyćsiębyćwystarczającodobrymirodzicami.Todotyczykażdegoznas.
Byciarodzicemniktnasnieuczył,przejmujemyto,codostaliśmyodnaszychrodziców
idziadków.Działamyintuicyjnie.Intuicjaczęstosamaniewystarcza.Jestpomocna,ale
niewystarczająca.Czasemchcielibyśmywesprzećsięnadoświadczeniu,opinii,wiedzy
innych.Todobrze,ponieważwychowaniamożnainależysięuczyć.Owychowaniupowstaje
corazwięcejksiążek,czasopism,programówtelewizyjnych.Rodzicemogąuczęszczać
nawarsztatylubtreningipozwalającepoznaćnowetechnikiimetodywychowawcze.Można
wręczpowiedzieć,żeuczeniesięwychowaniastajesięmodne.Todobrze,ponieważjest
tonaprawdętrudnaumiejętność.Ajednocześnierodzicamijesteśmycałyczas.Niemamy
wyznaczonegoczasunawychowanie:pamiętamotym,bywychowywaćtylkocodziennie
odgodzinysiedemnastejdoosiemnastejpiętnaście.Nie,wżyciujestinaczej.Kształtujemy
jecałyczas:robiąccośzdziećmi,będącobok,podejmującdecyzje,odprowadzając
doprzedszkola,szkoły,natrening,gotującobiad,sprzątając,bawiącsięczydenerwując
izłoszcząc.Rozmowyzinnymidorosłymi,odbywanewobecnościdzieci,toteżwychowanie.
Naszedecyzjetowarzyskie,zawodoweifinansowe–toteżwychowanie.Jeślistoimy
wkorku,wracającskądśzdziećmi,idenerwujemysięnasiebieiinnych,oneteżwtedy
odnassięuczą,jaksięzachować–czywłączyćmuzykęiczekać,byprzetrwać,czy
rozmawiać,śpiewać,bawićsięwcoś,czymilczeć,czyteżwreszcietrąbićwściekle
nainnych,przeklinać,wyrzucaćzsiebiezłośćnacoś,nacoitakniemamyterazwpływu.
To,cowówczasrobimy–choćnieplanowane–teżjestwychowaniemikształtowaniem
małegoczłowieka.Niemyślałeśotymwtensposób,prawda?
