Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rycina1.1.Okresyrównowagiinierównowagiwżyciudzieckacierpliwośćwobecoznaketapuznimi
niezgodnego.Dzieckomusiprzejśćprzezobydwieskrajności.Jedentypzachowaniajestrównieniezbędny
dlajegorozwojujakdrugi.
Możemypróbowaćłagodzić„gorsze”okresy,poskramiaćnadmiernąekspansywność
lubumiejętniemobilizować,gdydzieckozanadtozamykasięwdomu.Jeżelijednak
zaakceptujemyobydwieskrajnościjakokonieczneskładnikirozwoju,miastwinićonie
kogokolwiek(nauczyciela,współmałżonka,sąsiada,samodziecko),będzie
tooznaczało,żeprzyjęliśmypostawęrealistyczną.
Sugestie
Wszystkieczynnościdziecka,którezazwyczajskupiająnasobieuwagęrodziców
(jedzenie,spanie,wydalanieiinne),rozwijająsię,jakjużpowiedzieliśmy,wcyklu
podległychpewnymwzorcometapów.Wdrugiejczęścininiejszejksiążkizamierzamy
zająćsiętymiczynnościami.
Nietylkojednakczynnościizachowaniarozwijająsięwtensposób.Samekolejne
poziomywiekowerządząsięokreślonymiprawidłowościami.Zachowaniewdanym
wiekuniejestpoprostusumąposzczególnychrzeczy,któredzieckomożezrobić.Jest
raczejtak,jakbykażdywiekmiałswojąwłasnąosobowość.
PragniemyjednakudzielićWamdwóchostrzeżeń.Popierwszenietraktujcienaszego
„rozkładujazdy”zbytpoważnie.Niepróbujciedopasowaćdońswojegodzieckanasiłę.
Opisujemytubowiemjedyniemniejlubbardziejprzeciętnysposóbzachowania
nakażdymetapie.Jeżeliwięcnazywamyjakiśrodzajzachowaniatypowymdla
czterolatków,oznaczato,żenakażdąsetkęzwyczajnychczterolatkówokołopołowy
będziesiętakzachowywaćwłaśniewwiekuczterechlat,jednaczwartabędziemiała
tentypzachowaniajużzasobą,ajednaczwarta–dopierodoniegodorośnie.
Jestzupełnienormalne,żeWaszedzieckoniecowyprzedzawjakimśtypiezachowań
swójwiekalboteżżedorastadoniegotroszeczkępóźniej.Wedlewszelkiego
prawdopodobieństwadzieckoprzejdzieprzezwszystkieopisaneprzeznasetapy,ale
