Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kominkiemnatleekranu,żeto„rubaszny,czerstwyjegomość“.
BardziejszczegółowegoopisuAdaniepotrafiłamipodać.
Towszystkodałomityledomyślenia,żekiedymojakochana
zasnęła,pozostałamprzedkominkiem,abymedytowaćimedytować
oSamotni,atakżeotym,jakniezmiernieodległywydajemisię
wczorajszyranek.Niebardzowiem,dokądzawędrowałymojemyśli,
gdystukanieprzywołałojedorzeczywistości.
CichutkouchyliłamdrzwiizobaczyłampannęJellyby,która
dygocączchłodustałazkieliszkiemdojajwjednejręce
iuszkodzonymlichtarzemznadłamanąświecąwdrugiej.
—Dobranoc—bąknęłaposępnie.
—Dobranoc—odpowiedziałam.
—Możnawejść?—zapytałanieoczekiwanietymsamym
posępnymtonem.
—Naturalnie.TylkoproszęnieobudzićpannyClare.
Niechciałausiąść,leczstanęłaprzedogniemijęłazanurzać
umazanyatramentempalecwkieliszkuzawierającymocet,aby
rozmazywaćatramentoweplamynatwarzy,akrzywiłasięprzytym
iminęmiaławielcepochmurną.
—NiechlichoporwieAfrykę!—odezwałasięnagleipodchwyciła
prędko,gdyusiłowałamzaprotestować:—Tak!Mówięserioiniech
siępanizemnąniespiera.NienawidzęAfryki!Jestwstrętna!
Powiedziałamdziewczynie,iżżalmijej,ponieważjestbardzo
zmęczona,anastępniedodałammusnąwszydłoniąjejczoło,żejest
gorące,leczdojutrazpewnościąochłodnie.Przezchwilęstałaisapiąc
gniewniemierzyłamnieponurymwzrokiem.Późniejodstawiła
kieliszekiniecołagodniejspojrzaławstronęłóżka,naktórymleżała
Ada.
—Śliczna!—burknęłatymsamymszorstkimtonem
inieodmiennienachmurzona.
Zuśmiechemprzyznałamjejrację.
—Sierota,co?
—Tak.
—Alejestchybawykształcona?Potrafitańczyć,graćnajakimś
instrumencie,śpiewać...Prawda?Myślę,żeznateżfrancuski,
