Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
popewnymczasiecukierwydacisięzbytsłodki,
anawetmdlący;zacznieszzauważać,czymtak
naprawdęjestprzesłodzonysmak.
Potraktujodstawieniecukrujakproces
odzwyczajaniasięodkażdejinnejuzależniającej
substancji;zróbtozgodniezeswoim
temperamentem.Jeżelijesteśtypem„wszystkoalbo
nic”,możeszpoprostuprzestaćgoużywać.Jeślizaś
woliszłagodniejszepodejście,odzwyczajajsię
stopniowo.Aleitakjużzawszebędziesz
musiał/musiałauważaćnacukierukryty
wprzetworzonejżywności.
Niegłodźsię;najpowszechniejszympowodem
objadaniasięsłodyczamijestzwykłygłód,
zapominanieojedzeniu,byciezbytzajętymlub
zajętą,abyzjeśćcośpożywnego.Gdygłódprzekroczy
pewienpoziom,odrazusięgnieszpocukier.Możesz
temuzapobiecdziękiregularnymposiłkom.Iostatnia
rzecz:pamiętaj,żenietylkotypragnieszcukru,ale
równieżtrylionymalutkichkompanówztwoichtrzewi
–więcejnatentematprzeczytaszwrozdziale
pierwszym.Gdyjużsięznimiuporasz(zobacz
podrozdziałWiosenneporządki,s.70–84),zachcianki
znacznieosłabnąibędzieszmógł/mogłapozwolić
sobienacośsłodkiegoodczasudoczasubezryzyka
ponownegouzależnienia.
3.Wyeliminujwszystkiesztucznedodatki–nie
sąjedzeniem!Gdybyśmyfarbowalikoszulkę,nie
ssalibyśmybarwnika,prawda?Alenaszedziecijedzą
lodyointensywnychkolorach,azatemwprowadzają
doorganizmówtoksycznebarwniki[18].Powszechnie
wiadomo,żepracownicyprzemysłudrukarskiego
ifarbiarskiegoczęstochorująnaraka
pęcherza[19].Mimotoproducenciżywnościmają
