Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięprzecieżdotegomiejscanasposóbnieuchronnie
„ludzki”,zktóregonigdyniebędziemywstaniesię
wyrwać,bezpieczniebyłobyzapisaćtęfrazęinaczej,jako
„jakzwierzę”,eksponującto,żenietyleodsyłanasona
dokonkretnegozwierzęcia,ilemetaforycznienadaje
kształtpewnemurodzajowimyślenia.Pozostajeono
napograniczuzarysów,postaci,tożsamości,awięc
„byciainiebycia”19.
■
„Jakzwierzę”–„tylkozapominać:spać,jeść,spać,
jeść…”–tosekwencjażyciastawiającegoopórtemu,
costaramusięzagrozić,porywającwsferęwzniosłych,
leczzłudnychiśmiertelnieniebezpiecznychideałów.
Toodmiennykoniecdrogi,którączterystalatwcześniej
szedłMontaigne,aktórąErichAuerbachopisałjako
samotniczeinieskutecznedociekaniesamegosiebie,
wiodącedowyzwoleniasięodwszystkiego,„coprowadzi
doroztrwonieniaradościegzystencji,coczyniżycie
uciążliwymiconadmiernieodwracaczłowieka
odsamegosiebie”20.SkupionynasobieJaretzkiniechce
pamiętać,leczzapomnieć,aprzedmiotemowejamnezji
mabyćto,coludzkie,arcy-ludzkie,iconawetśmierć
uczyniłozgołaanonimowymdoświadczeniem.Animalizm
Brocharóżnisiędwojakoodrenesansowegoanimalizmu
Montaigne’a:niemawnimstadiumradosnejafirmacji,
niematakżedoświadczeniaśmiercijakouroczystego
wydarzenia,kładącegokresosobie,wdziejacharcy-
ludzkiegobowiemumieraniezastąpionezostało
mechanicznym,bezosobowymmordowaniem.„Jak
