Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przedmowa
Wokresiemiędzyrokiem1066a1485ośmiuangielskichmonarchówzmarłogwałtownąśmiercią:
wbitwie,wwynikumorderstwaczywpodejrzanychokolicznościach.Śmierćkrólówfascynowała
średniowiecznychkronikarzyipodziśdzieńciekawizarównohistoryków,jakizwykłychczytelników.
Zainteresowanieokolicznościamiśmierciwładcówwcaleniebyłoczymśwyjątkowym,
charakterystycznymjedyniedlatamtejepoki.WystarczywspomniećścięciekrólaKarolaIwXVII
wieku,któredodziśsilnieporuszanasząwyobraźnię.Takżeatmosferamęczeństwaiświętości,jaką
zaczętootaczaćDianę,księżnąWalii,tużpojejśmierciwtragicznymwypadkuw1997roku,pod
pewnymiwzględamidozłudzeniaprzypominawłaśnieczasyśredniowiecza.
Niniejszapracapowstaładziękipomocywieluludzi.TonyMorriszwydawnictwaHambledonand
Londondostrzegłwogólnejkoncepcjiksiążkiukrytypotencjałizachęciłmniedojejnapisania,
aMartinSheppardokazałsięredaktoremidealnym–życzliwymicierpliwym.Moikoledzy,zwłaszcza
RogerSmithorazstudenciWydziałuHistoriiCanterburyChristChurchUniversity,żywoprzyjęliwiele
moichpomysłówiwysunęlimnóstwopożytecznychsugestii.DavidCrouchuzmysłowiłmiznaczenie
śmierciHenrykaMłodegoKróla,aNicholasVincentzwróciłuwagęnasymbolikęjegoszat
koronacyjnych.LesleyWallisuświadomiłmi,żeprzyjąłemantropologicznąperspektywęwbadaniu
zagadnieniaśmierciwładców,wcopoczątkowoniemogłemuwierzyć.LeahRutchick,Charlotte
NewmanGoldyiDanielleWesterhofumożliwiłymirozwinięciepierwotnegozamysłupracypodczas
moichwystąpieńwczasieMiędzynarodowychKongresówStudiówMediewistycznychwLeeds
iKalamazoo,atakżesamedodałyprzydatnekomentarze.DziękiuprzejmościMiriamGillmogłem
zapoznaćsięzrozdziałemjejniepublikowanejpracynatematczci,jakąotaczanoHenrykaVI.
SubskrybenciMedfem-1(średniowieczno-feministycznejinternetowejgrupydyskusyjnej)okazalisię
cudownymźródłemwiedzyorazpomysłów,przydatnychzwłaszczawrozdzialeokrólowych.Fragment
dotyczącyśredniowiecznejpediatriiiśmiercipodczasporoduwielezawdzięczawłaśnieichcennym
informacjom.Ponadtojestemniewymowniezobowiązanyniezliczonymuczestnikommoichwykładów
iodczytów,którzyzadawaliwnikliwepytaniaiczynilisłuszneuwagi.
Wieluinnychkolegów–przyjaciółihistoryków–pomagałomiwczasiepracynadtekstem,
słuchającmoichpomysłówidyskutującnadnimi,atakżesugerującźródłaczywspominając
owydarzeniach,któreinaczejbymiumknęły.Należyszczególniewymienićtutakieosoby,jak:
DominicAlexander,JeanelleBarrett,JuliaBarrow,JulieChappell,SimonConstantine,DanaCushing,
ElaineGraham-Leigh,DavidGreen,StefaniaMichelucci,BonnieMillar-Heggie,MiriamMüller,Jon
Porter,SamRiches,KevinSorrentinoiClaireTaylor.Pragnęrównieżpodziękowaćponiższym
instytucjomzawyrażeniezgodynazamieszczeniezdjęćiilustracji,asąto:BibliotekaNarodowa
(BritishLibrary–nr6),GaleriaNarodowa(NationalGallery–nr5),NarodowyRejestrZabytków
(NationalMonumentsRecord–nr4)orazNarodowaGaleriaPortretu(NationalPortraitGallery–nr7).
Zostałemhistorykiemgłówniezasprawąmojegonauczycielahistorii,MartinaBurgessa,aMalcolm
Barber,AnneCurry,BernardHamiltoniAlisonMcHardyzrobilizemniemediewistę–wszystkim
imjestemgłębokowdzięczny.Nakoniecchciałbympodziękowaćrodzicomzacierpliwośćiwsparcie,
któreokazywalimiprzezwszystkielata.Toimpoświęcamtęksiążkę.
