Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Bateriarzeczywiściebyłanawyczerpaniu.
– Aniemacietego,no,tejprzenośnejładowarki?– zapytał,
chwytającsiębrzytwy.
– Powerbanka?
– No…
– Gośkagdzieśposiała– rzuciłazlekkimwyrzutemblondynka.–
Gdybynieto,żemagłowęprzytwierdzonądoszyi,topewnieiją
byzgubiła.
– Teżswojegozapomniałaśwziąćzdomu– skontrowałabrunetka.
– Gdybyśzabrała,to…
Brudnyprzezchwilęprzyglądałsiędogryzającymsobie
dziewczynom,cowaktualnejsytuacjiniespecjalniedziałałonaich
korzyść.Zastanawiałsię,czymajątegoświadomość,alewkońcu
uznał,żepoprostuniesązbytmądre,atymbardziejdoświadczone
włażeniupogórach.Sumienieniepozwalałomujednakpuścićich
dalejbezmożliwościkontaktuzeświatem.Wżyciuwidziałzbytwiele
imiałzbytbujnąwyobraźnię.
– Możecienaładowaćtetelefony– mruknął,przerywającsprzeczkę.
Dziewczynyzamilkłyispojrzałynaniego,jakbydopierocowyrósł
spodziemi.– Alepotemmampracę,czytojasne?
– Oczywiście– odparłyzgodnie,ablondynkadodatkowoszeroko
sięuśmiechnęła.– Dziękujemy– dodała.– Gdybyniepan,tojanie
wiem,chybabymGośkęudusiła.Iprzepraszamza,nowiepan,głupio
wyszło.Naprawdęratujenampanżycie,panie…
Niedokończyła,boBrudnyjużzdążyłsięodwrócić
iwyszarpnąwszypodrodzesiekieręzpniaka,naktórymrąbałkolejne
bukowepolana,ruszyłwkierunkudrzwi.Miałcichąnadzieję,
żedziewczynymożejeszczezmieniązdanie,alechwilępóźniej
zaplecamiponiósłsięodgłoskrokówifiglarnychichot.Pomyślał,
żeobieniemająwsobiekrztyinstynktuzachowawczego.IgorBrudny
niemyliłsięwtejkwestiianitrochę.
