Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
synodalnej,którapojawisiępopowstaniu
RegułyWiary
izrębu,przynajmniej,kanonuPismaŚwiętego.Ichyba
wartododać,żeteteologiczneelementytrafiły
naodpowiednimomentwCesarstwieRzymskim,
wktórymróżnegorodzajuzgromadzeniaodgrywały
ogromnąrolęspołeczną,choćjaksięwydaje,ichprzykład
niebyłbynajmniejczynnikiemdecydującymokształcie
tychsynodów,zwłaszczawspołeczeństwiezbudowanym
napojęciachżydowskichjakróżnegorodzajurady,np.
sanhedryn.
Wtymteżczasieewoluujepojęciebiskupaijego
urzędu.ŚwiętyIgnacyAntiocheńskinaprzełomieIiII
wiekuuważa,żebiskupwgminiezajmujemiejsce
Chrystusa.ŚwiętyIreneusz(†202)iśw.HipolitRzymski
(†236)podkreślająponadto,żejestonnastępcą
Apostołówijakotakipodejmujedecyzje.Rodzącysiętym
mniejwięcejczasieruchsynodalnywynikawięcnietylko
zkoniecznościwspólnegoomówieniapewnych
problemów,aleizeświadomościzwiązku,cowięcej–
jednościzachodzącejpomiędzynastępcamiApostołów,
podobnejdotej,jakapanowaławśródApostołów.Stądteż
odpowiedzialnościbiskupanieograniczająsięlitylko
dojegogminy,alerozciągająsięinainneKościoły,
zaktórejestonrównieżodpowiedzialny.Idlategoteż
staranosięojaknajliczniejszeijaknajbardziej
reprezentatywneobsadzaniesynodów;biskupinieobecni
wysyłalinanieswoichreprezentantów,czasamikapłanów
albonawetduchownychniższegoszczebla,aliczbę
obecnychbiskupówpowiększano,przesyłając
nieobecnymaktasynodalnedopodpisulubzaopatrując
