Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
sięwdelegacjębiskupów,którzynasynodprzybyćnie
mogli;podkreślającrównocześnietymbardziej
jednomyślność,imbardziejsprawadotyczyławażnych
problemów.
Wtejsytuacjipostawionopytanie,jakajestmoc
obowiązującaorzeczeńsynodu.Biskupiczująsię
niewątpliwiejakośzwiązaniorzeczeniamisynodów,
szczególnietychdawniejszych,stądteżdoznają
bolesnegorozdarcia,gdymusząpostępowaćprzeciwtym
ustaleniom,cowidaćdobitniewewspomnianymjuż
sporzebiskupówRzymuiKartaginywsprawieważności
chrztuheretyków.
Wśródbiskupówcorazdobitniejuwydatniasięrola
biskupaRzymu:widaćjąwautorytatywnych,naswój
sposób,interwencjachbiskupaKlemensawsprawy
Koryntu,biskupaWiktorawsprawęświętowania
Wielkanocy,biskupaStefanawsprawęchrztuheretyków;
widaćtonawetwlistachgorącegozwolennika
kolegialnościbiskupów,jakimjestświętyCyprian.
Oceniającteologicznietenfakt,trzebazachowaćdużą
ostrożność:zarównojegoniedocenianie,jak
iprzecenianiejesttupoważnymbłędem.
OdpoczątkiIVwiekupojawiająsięjużwszystkie
elementypotrzebnedozwołaniasynodupowszechnego
zwanegopopolskusoborem:świadomośćbiskupów
ikolegiumapostolskiego,zwyczajkolektywnego
podejmowaniadecyzji,znaczeniedecyzjisynodówdla
całegoKościoła.Synodbiskupówjednejprowincjiczy
kilkusąsiadującychprowincjiprzeradzasięwsynod
ponadprowincjonalny,takijakówantiocheńskiz268roku,
