Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
liścik.–Położyłnastolezłożonąwpółbłękitnąkartkęzeleganckiej
papeterii.–Choćwidząc,chłopcze,twojąreakcję,wydajemisię,
żeniepowinienemciotymmówić.Leczniemamserca.–Przesunął
kartkęwstronęJendryska.–Alepamiętaj,niezróbczegoś,czego
potembędzieszżałował.
ZmieszanyAdolfschowałkartkędowewnętrznejkieszeni
marynarkiinapiłsiękawy,któraledwoprzeszłaprzezzaciśnięte
gardłoradcy.
–GdybynieLotti,niewiem,czybyśmytudziśsiedzieli–odezwał
sięjakbynieswoimgłosem.–Pomogłamirozwikłaćzagadkęśmierci
Ryszarda–dodałjużspokojniej,spoglądającnaRollnika.–Jeśli
księdzaodwiedziła,znaczy,żeznówjestwmieście.
–Nieprzeczytaszlistu?–zdziwiłsięRollnikizmarszczyłpoorane
bruzdamiczoło.
–Wiem,cownimjest.–Radcazaśmiałsięnerwowo.–Napewno
chcesięspotkać.Alebezobaw,księżeproboszczu,ślubowałeminnej.
–Bozwiązekmężczyznyikobietyjestświęty–zamruczał
duchownyzegzaltacją.–CoBógzłączył,człowiekniechnie
rozdziela.–Rozłożyłręceiwzniósłoczykugórze.
–Amen–podsumowałRollnik,odstawiającpustąfiliżankę
pokawie.
Jendrysekpożegnałsięiwyszedłnazewnątrz.Zapadłzmierzch.
Deszczniezelżałaninachwilę,jakbyangielskapogoda
przywędrowaławrazzLottiipostanowiłatowarzyszyćjejwkolejnej
wizycienaGórnymŚląsku.Radcawcisnąłkapelusznaczoło,postawił
kołnierziwsiadłdosamochodu.Zapaliłświatła,poczymodczytał
zkartkiwiadomośćzapisanąrównymkobiecympismem.
„I’mback.ZnajdzieszmniewAdmiralu.LottiDehner”
Poczułpulsująceciśnieniewskroniach,jednakzupełnienie
wiedziałdlaczego.CoprawdaLottiuratowałamużycie,wiedziałateż
dużoomiejskichurzędnikach,powiązanychzNSDAP,aleczasem
