Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zaiste.–Duchownyspojrzałwgóręipotasowałkarty.
Wtejsamejchwilidopokojuweszłagosposiaztacą,naktórejstał
zdobnywdelikatnykwiatowywzórporcelanowydzbanek
wtowarzystwieresztyzastawy.Rozlawszykawędofiliżanek,
postawiłajeprzedmężczyznami.Głębokiaromatczarnegopłynu
przyjemniedrażniłnozdrza.Rollnikzapaliłfajkę,aAdolfsięgnął
poulubionepapierosy–Gabinetowe.Ksiądztylkopodniósłoczy
kugórzenaznak,żeniechcewidziećjakjegokompaniigrzeszą
przeciwwłasnemuzdrowiuiżyciu.Natostarynaczelnikwypuścił
zustkłąbgęstegośliwkowegodymu,któregozapachwypełniłcałe
pomieszczenie.Adolfuśmiechnąłsięiwyrzuciłkartę.
Poskończonejgrzepanowiesięgnęlipopachnąceciasto.Tym
razemwkołoczuniebyłoanisera,animaku,alewiśniowakonfitura
zdodatkiemotartejskórkizcytrynywedługprzepisuwnuczkiRollnika
MarthyJokiel.
–Dziśmiałeminteresującąwizytę.–ProboszczBenekprzerwał
ciszęprzeplatanąodgłosamikonsumowanegociasta.
–Aktóżtodociebiezawitał,przyjacielu?–zapytałRollnik,
wycierająckącikiustkraciastąchusteczką.
–Kobieta–odparłduchowny,nakładającnatalerzkolejnykawałek
kołocza.
–Cóżdlakapłanamożebyćinteresującegowkobiecie?–zaśmiał
sięRollnik.
–Nicoprócztego,żebyłaangielskądziennikarką–odparłjakby
odniechcenia,spoglądającukradkiemnaAdolfa,któryomaływłos
zadławiłbysięugryzionymprzedmomentemkawałkiemciasta.
–Przedstawiłasię?–zapytał,próbującopanowaćrumieniec,jakim
oblałsięwsekundzie,samniewiedzącdlaczego.
–Aiowszem–odrzekłproboszczzrozbrajającymuśmiechem.
–Powiedziała,żenazywasięLottiDehner.A,ijeszczezostawiłaten
