Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MaciejŚlużyński
RW2010
Sprzedawcymarzeń
prezespoświęciłtyleczasunazrobienienanimswoichnotatek,tochybasązaintere-
sowani.Punktdlamnie.
–Lubipanirozmawiać?–spytałnagle.
–Alewjakimsensie?–Zamrugałamnerwowooczami.
–Wjaknajbardziejogólnym.Poprostupytam,czypanilubirozmawiaćzinny-
miludźmi.
–Prawdęmówiąc,tochybawolęsłuchać.
–Jesteśpanemswoichmyśliiniewolnikiemsłówwypowiedzianych–mruknął
podnosem.
–Raczejpanią–sprostowałam.–Aletak,chybaotochodzi.Boniejestemspe-
cjalnienieśmiała.
–Aczemuchcepanipracowaćwagencjireklamowej?
Zawahałamsię.Wyznaćprawdęczywstawićbajer?Postanowiłamzacząćod
wersji,którąsobiepierwotniezaplanowałam,przygotowującsiędorozmowykwalifi-
kacyjnej.
–Lubięwyzwania,pracęwkreacji,wymyślaniehasełinigdypodczasoglądania
reklamwtelewizjinieprzełączamkanałów.
Minamuzrzedła.Chybanietędydroga,pomyślałamnerwowo.
–Ataknaprawdę–błyskawiczniezmieniłamkoncepcję–poprostuszukamja-
kiejśpracy,jakiejkolwiek,iuznałam,żetumożebyćdośćciekawie.
Oho,rozchmurzyłsię,czylikolejnypunktdlamnie.
–Zatemniepracowałapaninigdywagencjireklamowej?–upewniłsię.
–Nigdyiwiem,żetomożestanowićprzeszkodęwzdobyciutejpracy.Alebar-
dzoszybkosięuczęijestemambitna.–Miałamochotęuderzyćsięwpierś,aleuzna-
łam,żetobybyłaprzesada.
Usiadłgłębiejwfotelu.Zanimzdążyłamdoliczyćalboodjąćsobienastępne
punkty,rozległosiępukanie.
–Proszę.
7
