Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zwodą.
Ciężarobiecywałtakwiele,leczNafraímnauczyłsiępowściągać
oczekiwania.Niedałosięprzewidzieć,coEydalazrobi,czegobędzie
próbowała,ajejzawirowanianastrojustawałysięcorazgorsze,odkąd
stopniowouświadomiłasobie,żeonjejniepomoże.
Usiadłaprzymocowaniach,napodłodzeponadnim,jakkrnąbrna
nastolatkaiwyjęłazkieszenikartęczytającychzkrwi.Pomacała
jązabarwionymiopuszkamipalców,jakbysądziła,żediabełpowiejej,
gdziejest,jeślitylkowystarczającosiępostaragowyczuć.
Nafraímskorzystałzokazjiiwyciągnąłzatyczkęzbukłaka.
Powąchał.Nic.
Tawciążmyślącaczęśćmózgubłagała,abynajpierwprzetestował
zawartość,aleinstynktówniedałosiędłużejposkramiać.Pocieszyłsię
świadomością,żeonapotrzebujegożywego,mimowszystko,iwlał
wsiebiewodę.Czystą,cudownąwodę,tyle,ileśmiał,abyuniknąć
drgawek.Tychkilkałykówwyczerpałogo.Oparłgłowęościanę
iuniósłwzroknaEydalę.Kobietęstanowiącąjedenznajwiększych
błędów,jakiepopełniłwswoimniepojęciedługimżyciu.
Eydalaprzyglądałamusiębezbarwnymwzrokiem.
–Gdziejestlist?
Słyszałtesłowatylerazy,żestraciłyznaczenie.Przypuszczał,
żeonawcalenieoczekujeodpowiedzi.Tojużniebyłopytanie,tylko
cichywstępdowybuchuwściekłości.
Obróciłakartęwrękach.
–Zrobiłamwszystko,Nafraímie.Wszystko,cobyłomożliwe,
amimotoniemasznicdopowiedzenia?
Poczułdrgnięciewkącikuust.Wszystko.Tomałesłówkomieściło
wsobieoceanbólu.Głodziłago,niepozwalałazasnąć,odurzała,aby
obudziłsięzpołamanymikośćmi.Wszystko,comogłazrobić,sama
niekładącnanimręki.Iniedającmukrwawić.Kuszącawydawałasię
myśl,żechodziłoojakieśnędzneresztkiszacunku,ale
najprawdopodobniejkierowałyniąwzględypraktyczne.Nie
wiedziała,jakbardzojestpodatnynakrwawienie.Niektórzyvardari
mogliwykrwawićsięzpowodunieszkodliwegozadrapania,jeślisię
niminiezajęto,aonanienależaładoosóbposiadającychtakieśrodki
jakpierścieniówkalekarska.
