Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
coodkryjecie,żebyśmymogliprzekazaćteinformacje
wszystkimopiekunomwieszczek.
–Niejestempisarzem–zaprotestowałaMerriLee.–
Potrafięrobićnotatki,aleniezdołamnapisaćczegoś
takiego.
–Ruthiecipomoże–zdecydował.Proszę.Problem
rozwiązany.WkońcuRuthietonauczycielka.Zawsze
piszepełnymizdaniami.
–Czy…CzyrozmawiałpanzVladem?–spytałaMerri
Lee.–Wiepanodzisiejszejprzepowiedni?
–Jeszczenie–parsknął,poczymdodałłagodniejszym
tonem:–SpróbujMeg,proszę.Jeantwierdzi,żepotrafisz.
Kiedywyszedłzbiurałącznika,zamknąłzasobądrzwi
isięzatrzymał.Takpoprostu.Niemógłwezwać
napomocWilkówzDziedzińca.Onemuniepomogą
usunąćniebezpieczeństwagrożącegoMeg,ponieważ
toniebezpieczeństwoznajdujesięwniejsamejijestjej
częścią–jakjejkrew,wktórejunosząsięwizje,jakjej
delikatna,poznaczonabliznamiskóra.Wjakisposóbmiał
chronićMegprzedMeg?
TesswyszłazzapleczakawiarniCośnaZąb.Łatwiej
byłobyjejprzejśćdosalispotkańwewnętrznym
przejściem,więczapewnechciałasprawdzić,cosięznim
dzieje.
Idziesznazebranie?
spytała,wskazującruchemgłowy
piętroZabójczoDobrychLektur.
Tak.
Razemweszlinagórę.
Nieżałował,żezostałnaDziedzińcu,żebybyćzMeg,
alewtejchwilimiałochotęzrzucićzsiebieludzkąskórę,
awrazzniąpozbyćsięwszystkichludzkichproblemów.
PowyjściuSimonaMegiMerriLeepopatrzyły
