Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tobyłamatkawłaścicielkikamienicy.Tawścibska
starucha.Babuniaspotkałajeobie,matkęicórkę,
przedchwiląwbramie.Szybkozrozumiała,żenie
dorabiająwtensposób,nieczekajątamnafrajera,
tylkonanią.Iusłyszałaodnich,żemawyrzucić
zdomutożydowskiedziecko.
–Jakieżydowskiedziecko?
–PaniZegarlińska,wnocymabyćniemiecka
obława.
Gdzienibyotejporze,tużprzedgodzinąpolicyjną,
miałabyzabraćRóżę?Pewniekłamiąoobławie,żeby
pozbyłasięmałej.Albosameposzłydonieść...
–Idziezimnanoc,Marysiu–powiedziałaprzedsnem
Babunia.
Różasięzdziwiła.
Nawszelkiwypadekpołożyłysiędołóżek
wubraniach.JakzwyklepomodliłysięjeszczedoMatki
BoskiejCzęstochowskiej.Możeonacośpomoże?
ApotemBabunianasłuchiwała.Miauczeniezaoknem.
RównyoddechRóżyczki.Niktgojejniezabierze.
Cisza.
Upewniłasię,żemałaśpi.Wstałazłóżka,
przygotowałatorbęzrzeczaminakilkadniipołożyła
przydrzwiach.Zdalekasłyszałapsy.Opiątejrano
pukaniedodrzwitoniemleczarz–mówisię
wKrakowie–tylkowiadomo,gestapo.Jakbędąsię
zbliżać,weźmiedzieckonaręcei,jakwtedy
wTarnowie,uciekną.Ajakjezłapią,toniechjąteż
zabiorą.
Alenieprzyszli.
Mimożeniezasnęłatejnocy,niebyłaśpiącaani
zmęczona.Wiedziałajuż,cozrobi.
Ranobyłyprawiegotowedowyjścia.Pośniadaniu
wystarczyłozałożyćbutyizawiązaćRóżychustkę
nagłowie.Babuniawzięłajązarękę,naklatce
schodowejparęrazygłośniejtupnęłaiwyszły
naPłaszowską.Przeszłypowolipodoknami
właścicielki.
