Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
bysprawdzić,czywszystkoznimwporządku.Wtym
momenciepociemniałojejwoczachizapadławciemną
watę.
Duszazrejterowała,jakbyuznała,żetoniejestchwila,
którąnależyprzeżyćzpełnąświadomością.Annęzawsze
zastanawiałyomdlenia.Byłycichąucieczkąwchwilową
nicość.Człowiek,tenwewnętrzny,udawałsięwpodróż
lekkijakpłatekróży.Człowiekcielesnyobojętniał
nawszelkiedoznania,popadałwnieruchomośćciała,nie
czującupływuczasuikrwi.
PrzedAnnąbylijużtacy,którzyzastanawialisięnad
ciężaremludzkiejduszy.W1854rokuznanyniemiecki
anatomRudolfWagnerogłosił,żeprawdopodobnie
istniejecośtakiegojaksubstancjaduszy.Możnatętezę
potwierdzićzapomocąspecjalnycheksperymentów:
naprzykładważącduszęwmomencieśmierciczłowieka.
Zabrałsięzatoczterdzieścidwalatapóźniej
drDuncanMacDougall,lekarzzMassachusetts.Chciał
sprawdzić,ilewczłowiekujestduszy.Pomócmumiały
wtymniezwykleczułewagi.Świadkamimiałybyć
rodzinyśmiertelniechorychpacjentów,doktórychzwrócił
sięzprośbąoudziałweksperymencie.Pierwszyodbyłsię
10kwietnia1901roku.Tegodniarozpoczęłasięagonia
choregonasuchotyAmerykanina.Położony
naspecjalnymurządzeniuleżałcichoicierpliwieczekał
naswójkoniec.Początkowowagiodnotowałyniewielki
ubytekmasy–MacDougallwytłumaczyłtoutratąwody
naskutekoddychaniaipoceniasię.Poparugodzinach
doszłodogwałtownegopogorszeniastanupacjenta.
Pokilkuminutachzmarł,aszalaurządzeniaopadła,jakby
zciaławjednejchwilicośubyło.Ubytekwagiwyniósł
dwadzieściajedengramów.Kolejnedoświadczenia
potwierdzałyregułę–wchwiliśmierciciałapacjentów
traciłynawadzeconajmniejdziesięćgramów.
ToutwierdziłoMacDougallawjegoprzypuszczeniach.
Doświadczeniepowtórzyłnapsach.Ichciężarpośmierci
niezmieniałsię.
Ludziemająduszę,któramaswójciężar.Jak
powietrze,któregoprzecieżniewidać.Natomiast
