Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
12
Słowowstępne
silnąpotrzebępowrotudoprzeszłości,gdziekryjąsięmityczneźródłanieska-
żonejprzezwpływyhegemonów(zaborców,dominującąwiększość)tożsamości,
coczęstowiążesięzeswoistąnostalgiączynawetsentymentalizmem.Wistocie
—jakpokazująnierzadkoautorzy—przeszłośćmożebyćjedyniemetaforycznie
odzyskana,alenigdyniezrekonstruowana;możnatylkorewidowaćiodtwarzać
jąwefragmentachalboożywiaćbądźkreowaćkompensacyjnemity.
Częśćtrzeciagromadziteksty,którychautorzyprezentująsferynapięćikon-
fliktówmającychczęstokroćźródławbliższejlubdalszejhistorii.Mająoneswój
odrębnycharakter,zjednejstronyzewzględunapołożeniegeograficznetych
krajów,niejakonaperyferiachEuropyZachodniej.Zdrugiej—wwynikuprzeta-
sowańhistorycznychipolitycznych—wkrajachtychżyjąmniejszościnarodowe
ietniczne,którewdalszymciągupielęgnująwłasnąkulturęitradycję,icoraz
częściejstająsięobiektemzainteresowaniateatru.
Osobnągrupęwwystąpieniachkonferencyjnychstanowiłyreferaty,którepre-
zentowałyteatrywspółpracującezosobamimarginalizowanymiwspołeczeń-
stwiezewzględunaupośledzeniementalnelubfizyczne,pokazującichduży
potencjałwspólnototwórczyiwpływnatworzeniespecyfikimiejsca.
AutorzytekstówzawartychwostatnimblokuTROPYHISTORIIśledzą
wscenicznychwypowiedziachartystówzwiązekmiędzyprzeszłościąateraź-
niejszością;historię,równieżtęnieoficjalną,nierzadkodziejącąsięnaperyfe-
riachdominującegodyskursu.Problematykahistoriiprzewijasięwwieluwcześ-
niejszychtekstach,jednakwartykułachzgromadzonychwtejczęściobjawia
sięonawlosachkonkretnychpostacizeświatapolityki,literaturyisztukilub
wdoświadczeniachbohaterazbiorowego.
Formułateatruzwiązanegozmiejscem,jeszczenietakdawnocharaktery-
stycznadlazaledwiekilkuteatrów,przynajmniejwPolsce,stajesięcorazbardziej
popularnąstrategiąprowadzeniateatru,którytymsamymzaczynaodgrywać
rolęmediumhistoriilokalnych.
DorotaFox,AnetaGłowacka,EwaWąchocka
