Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
skupićsięnanajważniejszychnarzędziachopisu,dziękiktórym
antropologlubantropolożkaprzywołujądoświadczanąprzezsiebie
rzeczywistość(Strathern2004).Zzaskoczeniemzauważyłam,
żeopracowującaparatpojęciowyorazmożliwezastosowanieteorii,
znajdowałamgłówniepowody,dlaktórychniemogłamichużyć.Praca
idziałalnośćstowarzyszeńtahitańskichjesttakwielowątkowa
iwielopoziomowa,żewymknęłasięteoriom,którerozwijająsięwokół
pojedynczychaspektówzjawiskczywyodrębnionejproblematyki.
Tymczasemtahitańskiestowarzyszeniarealizująspójnyprogram,który
możnabyłobyopisywaćwosobnychkategoriach,takichjak:
tożsamość,postkolonializm,odrodzeniekulturowe,duchowość,
przyroda,organizacjepozarządowe,mobilność,rdzennyaktywizmetc.
Dobraniejęzykaopisustałosiętrudneniezewzględunazłożoną
formułędziałalnościaktywistów,alezuwaginarozczłonkowanie
możliwychkategoriianalitycznych.Gdybymwięcchciałaskupićsię
najednymtylkoaspekcie,używającrozbudowanejjużteorii,
naprzykładdotyczącejtożsamościbądźsamychpraktykmobilnych,
okazałobysię,żepomijamistotneiłączącesięzesobąwątkiobecne
wterenie.Zdrugiejstrony,jakpowiedziałCliffordGeertz,krytykując
wielkienarracjeiholistyczneteorie(2005,2000):niemateorii,która
tłumaczywszystko.
MarilynStrathern(2004)zkoleizauważa,żeantropologzawsze
jestnarażonyna„percepcjęwzrastającegoskomplikowania”,gdyż
przyglądasięzjawiskomwróżnejskali–odbardzoogólnej
doniezwyklebliskiej.Imbliższąprzyjmujeperspektywę,tymbardziej
skomplikowanazdajesięrzeczywistośćitymchętniejwymykasięona
całościowemuopisowi.Autorkaciekawieodnosisiędopisania
etnografii,gdyżtwierdzi,żeautorlubautorkaniepowinnitworzyć
cudzej,całościowejreprezentacji,ajedynie„częściowepołączenie”
międzyczytelnikiemaopisywanąspołecznością.Etnografiajestwięc
„przywołaniem”pobytuwterenie,którysamwsobieteżbył
