Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Teoriapostkolonialnaniejestusystematyzowanącałością,ale
raczejzbioremróżnorodnychperspektyw.Wiążąsięonezrozmaitym
rozumieniemnierównościirelacjiwładzy,wynikających
zeuropejskiegoimperializmuiekspansji,orazichdzisiejszymi
rezultatami.Stądteżsamterminmożnatraktowaćwielorako,łącząc
wnimteorięklasową,marksizm,feminizm,krytykęhistoriografii
iliteratury,relacjigospodarczychipolitycznych,anawet
psychoanalizę(Spivak1988;Said2009,2005;Chakrabarty2000;
Fanon1967).Wteoriiibadaniachpostkolonialnychmożnawyróżnić
dwiepłaszczyznyrozważań.Pierwszatoopisprocesów
ekonomicznych,politycznychikulturowychwepocepowojennego
rozpadumocarstweuropejskich,poodzyskaniuniepodległościprzez
skolonizowaneterytoria.Dotegonurtunależychoćbyrozpatrywanie
uwarunkowańtworzeniasiędiaspor,atakżekondycjiczłowieka
postkolonialnegowkontekścierasizmu,gender,tożsamości,pamięci
historycznejczyglobalizacji(Gilroy1993;Appadurai2005;Hall1997;
Bhabha2010).Druginurt,zapoczątkowanyprzezEdwardaSaida
(2009),toszerzejrozumianakrytykadyskursuhumanistyki
europejskiej,opartejgłównienaoświeceniowychparadygmatach
reprezentacjiinnościiporządkuświata(wtymekonomiiihistorii).
Autorzystarająsięzdemaskowaćeuropejskąepistemologięjako
narzędziewładzyiodebraćjejstatusuniwersalności.JakpiszeRobert
Young:„Postkolonialnaanalizakulturowadążydowypracowania
strukturteoretycznych,którepodważałybydominującydotejpory,
zachodnisposóbpostrzeganiarzeczywistości”(2012:17).Teoria
postkolonialnajestwięcjednymzmożliwychnarzędzianalizyzjawisk
zachodzącychwewspółczesnymświecie,alerównieżmożebyć
używanadorozważańnadnaukąsamąwsobie.Krytyka
postkolonialnazawszewywodzisięzrefleksjinaddyskryminacją,
nawoływaniadomoralnejodpowiedzialnościioporuwobec
nierówności,krzywdybądźdominacjijakiejśformyhegemonii
