Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
orazprzeprowadzałemnowe,jakzJanemParysem,lub
wcześniejszeuzupełniałemopytaniadotyczące
interesującychmniekwestii[35].Doniektórych
uczestnikówanalizowanychwydarzeńzwracałemsię
zzestawemprzygotowanychdlanichpytańiprosiłem
opisemnąodpowiedź(przykładowoLeszekBalcerowicz,
JanKrzysztofBielecki,JerzyMarekNowakowski,
BartłomiejSienkiewicz,Aleksander
Smolar)[36].Korzystającznadarzającychsięmożliwości,
prowadziłemrozmowynatematpracyzuczestnikami
wydarzeń,przykładowozElżbietąSmułkową,Agnieszką
Magdziak-Miszewską,MarkiemZielińskimczy
ZdzisławemRapackim.
Podjętatematykadomagałasięwpewnych
kontekstachkoncentracjinaproblemachtakichjak:
analizadziałalnościjednostekzaangażowanychwżycie
społecznezróżnychpoziomówdecyzyjnych(JanPawełII,
KrzysztofSkubiszewski),„studiumprzypadku”(sieć
korespondencjiJerzegoGiedroycia,MariiWinowskiej,
ZbigniewaBrzezińskiego,JanaNowakajakolaboratorium
programowaniadziałaniawoparciuowspólnie
wyznawaneprzekonania)[37].Interesującym
zagadnieniem,któresiłąrzeczypojawiasięwpracy,jest
kwestiaroliintelektualistywkształtowaniupolityki
(przypadkiZbigniewaBrzezińskiego,JerzegoGiedroycia,
AleksandraSmolaraiinne).Badającpewnezjawiska
nieopisanewcześniejdostateczniewliteraturze
ikorzystajączprawbadacza,októrychwprzekonujący
sposóbpiszeRomanBäcker[38],poszukiwałem
odpowiednichnowychokreśleń.Przykłademszukania
stosownegopojęciaokreślającegozjawiskoniemające
jeszczeswojegoimieniajestprogrampolitykiwschodniej
JanaPawłaII(„religijnyprometeizm”?)czy
endekoidalnośćwpolitycewschodniejczęściśrodowisk
postkomunistycznych.Innyistotnyproblem,przedjakim
stanąłem,todążeniedodoprecyzowaniapojęć
powszechnieużywanych,choćniemającychklarownych
definicjiwliteraturzeprzedmiotu.
Polityka–amojebadaniadotyczyływdużymstopniu
