Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Onsamuznawał,żebył„namarginesachobozu
Piłsudskiego”–mówimyrzeczjasnaolatach30.,gdyż
natenokresprzypadałajegopoważniejszaaktywność
polityczna.Giedroycpodkreślałswojezwiązkizideą
Piłsudskiego:inspiracjęideąfederacyjnąiuznaniedla
jegorealizmupolitycznegoskrytegopodpozorami
romantycznegopodejścia[190].Trudnowszelakouznać
Giedroyciazaprzedstawicielaobozusanacjiczypotemjej
kontynuatora.Realizmpolitycznywdużymstopniu
oznaczałdlaniegodostosowywanietaktykidopolitycznej
codzienności.„Politykaiprogramytonie
sąsakramenty”[191]–mówił.Rozumiałprzez
tokoniecznośćdostosowaniaplanówpolitycznych
naprzykładdosytuacjimiędzynarodowej.
DoktrynaGiedroycianiezostałaproklamowana
wuroczystysposób,niepowstałatakżenapodstawie
praktykipolitycznejinstytucjipaństwowych.Jejtwórcynie
mieliwpływunapolitykęrealizowanąprzezwładzePRL,
niemieliteżmożliwościpraktycznegokształtowanialinii
politycznejrządupolskiegowLondynie.Wsprawach
dotyczącychpolitykiwschodniejrównieżwobecniego
pozostawaliwopozycji,szczególniepo1952roku.
Do1989rokuliniapolitycznaGiedroyciairedagowanej
przezeń„Kultury”byłaprzedewszystkimkonceptem
intelektualnym,schematemmyśleniaelitarnegokręgu
czytelnikówitwórcówpisma.
Giedroyc,uznawanyzatwórcęipromotoratejlinii
politycznej,odktóregodoktrynabierzeswąnazwę,był
przedewszystkimredaktorem„Kultury”iliderem
środowiska.Samniebyłaktywnympublicystąipisał
domiesięcznikastosunkowomało,natomiastzamawiał
teksty,redagował,organizowałspotkania,prowadził
bogatąkorespondencjęiwtensposóbkształtowałlinię
Maisons-Laffitte.Środowiskoto,coprawdamało
wpływowewsensiebezpośredniegooddziaływania
naośrodkiwładzy,byłojednakświadome,
żepodejmowanaprzeznieaktywnośćmacharakter
polityczny.WjednymzostatnichlistówdoGiedroycia
Mieroszewskipisałtak:
