Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
mowabyłaostanowiskuwLangleyResearchCenter.
Kiedyindziejokilkunieznanychmiwcześniej
nazwiskachusłyszałamodcórkijednejzpierwszych
pracownicSekcjiObliczeniowejZachód.Nieoczekiwaną
pomocąsłużyłamiteżnotatkasłużbowasporządzona
przezpracownikadziałukadrLangleyw1951r.,
wktórejinformowałoliczbieczarnoskórych
pracowników,aprzytymzupełnieniespodziewanie
wspominałopewnejczarnejkobieciepiastującej
stanowisko„badaczanapoziomieGS-9”[1].Przyinnej
okazjinatrafiłamnadokumentz1945r.,zktórego
wynikało,żewnowooddanymdoużytkubudynku
wzachodniejczęściLangleytrwajakaśniezwykle
intensywnapracamatematyków.Dwadzieściacztery
godzinynadobęwsystemiezmianowympracowałotam
dwadzieściapięćczarnoskórychkobiet,któreumiały
liczyćrówniesprawniejakkalkulatory.Czuwałonad
nimitrzech,równieżczarnoskórych,kierowników
zmiany,którzypodlegalidwubiałymspecjalistom
odobliczeń[2].Nawetteraz,gdyspisujęostatniesłowa
tejksiążki,nadalniejestempewnaostatecznejliczby
kobietzatrudnionychwówczaswośrodku.Dotychczas
zdołałamzidentyfikowaćbliskopięćdziesiąt
Afroamerykanek,którewokresie1943-1980
zatrudnionowcharakterzeludzkichmaszyndoliczenia,
czyliliczarek,atakżematematyków,inżynierów
ibadaczywLangleyMemorialAeronautical
Laboratory,aintuicjapodpowiadami,żejeszcze
bardziejgruntownakwerendawarchiwachpozwoliłaby
wskazaćkolejnedwadzieścianazwisk.
Coprawdaspośródmatematykówpracującychdla
