Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2
M
urieluchyliładrzwipomieszczenia,wktórymprzebierałasię
Kate,izajrzaładośrodka.
–Jużczas.
Kateszybciejzabiłoserce.Zbukietemwdłonijeszczeraz
skontrolowaławlustrzeswójwygląd.
Kobietaweszładośrodka,otoczyłapannęmłodąramieniem
izapytała:
–Gotowa?
Katezerknęłanadrżącywdłoniachbukiet.
–Chybatak.–Roześmiałasię.
–Chodźmy.Ojciecczeka.Araczejkrążyniecierpliwie.–Wzięła
przyjaciółkępodramięirazemwyszłyzgarderoby.
Przezkościółniosłysiędźwiękigranegonapianiniehymnu.Nagle
Katepoczułasięniegotowaiżałowała,żekorytarzniejestdłuższy.
Wszystkodziałosięjakbyzbytszybko.Jesteśniemądra.Przecież
marzyłaśotymdniuisięoniegomodliłaś.
ZrezygnowałajużkiedyśzAlaski,lataniaorazzPaula.Gdy
przeprowadziłasięzpowrotemdoYakimywstanieWaszyngton,była
przekonana,żejejprzygodasięskończyła.Postanowiławtedy
prowadzićzwykłeżycie–pracowaćwsklepie,wbiurzealbo…robić
cośrówniepospolitego.Możewprzyszłościwyjśćzamążizałożyć
rodzinę.
Apotemnaglewszystkosięzmieniło.WróciłanadjezioroRimrock
ipospotkaniuBogaznówzaczęłaoddychaćpełnąpiersią.Pamiętała,
jakwpatrywałasięwwodę,jakwiatrszeptałwkonarachsosen.Ijak
poczułaobecnośćswojejprzyjaciółkiAlison.Kilkalatwcześniej
Alisonzginęłatamwwypadkusamolotu,zaktóregosteramisiedziała
