Book content
Skip to reader controlsSkip to navigationSkip to book detailsSkip to footer
Mikulskiego.Wlipcu1956rokuwziąłślubzMariąBudniewską,
studentkąpolonistyki,późniejnauczycielką,bibliotekarkąiautorką
książkiopułkownikuPiotrzeHarcaju[18].Jakomłodywykładowca
pracowałnaUniwersytecieWrocławskimdo1957roku.Wtedyteż
ukazałsięniewielkichrozmiarówarkuszpoetyckiGorzkie
źródła,zawierającykilkanaściewierszy,zktórychwiększośćzostała
przedrukowanawwydanymwkrótcezbiorzeKamiennamuzyka
(1958),uznawanymprzezpoetęzawłaściwydebiut[19].Ponadto
w1957rokuKarpowiczzostałmianowanyprezesemwrocławskiego
oddziałuZwiązkuLiteratówPolskich,cozaowocowałoożywieniem
działalnościtejorganizacjiwciągukolejnychkilkulat[20].
WlatachsześćdziesiątychautorŻywychwymiarówzajmowałsię
naszerokąskalętwórczościądramatopisarską.Jegosztuki
wystawianowwielumiastach(najczęściejnadeskachteatrów
wrocławskich)inagradzano.Reżyserowalijem.in.Andrzej
Witkowski,KazimierzBrauniJerzyJarocki[21].Szczególnieważnym
elementemjegodziałalnościbyłapracawredakcjachczasopism
społeczno-kulturalnych.Wokresie1956–1957redagował„Nowe
Sygnały”,aleprzedewszystkimprzezkilkanaścielatwspółtworzył
kolegiumredakcyjnew„Odrze”jakoosobaodpowiedzialnazadział
poezjiiprozy[22].Wmiędzyczasie(1965–1968)pracował
wwarszawskiej„Poezji”,gdzieobokJulianaPrzybosiaiArtura
MiędzyrzeckiegopełniłfunkcjęzastępcyJanaZygmunta
Jakubowskiego,ówczesnegoredaktoranaczelnego.Wskładredakcji
wchodzilijeszcze:MieczysławaBuczkówna,MarianGrześczak,
ZbigniewHerbertiJulianRogoziński.W1965rokunałamachtego
pismadebiutowałzasprawąKarpowicza(mimonieprzychylnej
opiniiPrzybosia)RafałWojaczek,któregoautorTrudnegolasu
wprowadziłdohistoriiliteraturytymisłowami:
Należydodwudziestolatków.MieszkaweWrocławiu.Myślioukończeniu
studiówprzerwanychchorobą.Jegopoezjajestświadomąautoterapią.
Zagrożonyodlatstanamilękowymiwymykającymisięokreśleniom–szuka
