Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Panurękopis”.Wpaździernikuuznał,żejużjestgotowy
wy​słaćEr​skine’owipo​szcze​gólneczę​ści:
Piszęcoś,comożnaśmiałookreślićmianemdobrej
książkioczywiścieniemogętegostwierdzić
zabsolutnąpewnością,będącjedyniebocznąuliczką
mojejwłasnejświadomości;jednakzmojej
perspektywywyglądatocałkiemnieźleigdybymbył
obiektywnym,postronnymobserwatorem,uznałbym
zawartąprzejściawielukilometrów,byjużzająć
miejscewkolejceponią,subiektywniezaśmógłbym
powiedziećbezżadnychzastrzeżeń,żejest
to
tremendosiniestro
[5]:wkażdymrazie
pa​zienza
[6]dostaniePanwmałychporcjach,
będęmiałczasnaprzejrzeniejej,zanimskończę,
aczęśćtego,conaraziewyślę,możesięzdawać
trochęchaotyczna.Tymrazemzmierzamy
wkierunkurównowagi,aniewprzeciwnym,efektzaś
jestowielebardziejekscytujący,możenawet
jeszczepotworniejszy,choćpewniepowinienemrzec:
bar​dziejin​spi​ru​jący.
eksplozjęenergiitwórczejprzerwałwyjazd
LowrychdoEuropy(pierwszeetapytejpodróżyopisał
w
PrzezKanałPanamski
,jednejznowelwzbiorze
Usłysznas,Panie,zniebios,miejscaTwego
,wktórej
SigbjørnWildernessznowustałsięalteregoautora),
alew1951rokupracazostaławznowionaiLowry
popowrociedoKanadymógłnapisaćswojemu
agentowi,że
Wciemnościgrobu
„nadalsiępichci”.
Wpierwszejpołowie1952rokuLowrypoinformował
Erskine’a,żeobecniemyśliotejpowieścijakootomie
trylogii,którejpozostałymiczęściami
Eri​da​nus
(zachowałsięjedyniefragment)i
LaMordida
.Wmaju
tegosamegorokuponownienapisałdoErskine’a: