Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ogieńtostrasznarzecz–zauważyłmężczyzna
izdmuchnąłpodsuniętązapałkę.
–Mojamatkaczęstoopowiadała,jakmójdziadek
płynąłzSanFrancisco–odezwałsięSigbjørnpochwili
milczenia.–OczywiściedoAnglii.Mójdziadekbył
szyprem,utonąłwZatoceBengalskiej.Ichokręt
storpedowano.Dziadekzginąłdośćbohaterską
śmiercią...Powstałacałalegenda.Utknęliwciszy
morskiej.Wśródzałogiwybuchłacholera.–Sigbjørn
przerwał.–Tooczywiściedziałosię,zanimzbudowano
most.
–Byliścieubezpieczeni?
–Masznamyślidom?Nie,tobyłazwykłachata
naziemirządowej,kupiliśmyjązastodolarów
odkowala–odparłSigbjørn.–Alebyłanaszym
pierwszymdomemijąkochaliśmy.Terazbudujemy
nowydom,prawienatejsamejdziałce,choćniestety
niecałkiemnatejsamej.Użyliśmygłówniedrewna
zrozebranegotartaku.–Sigbjørnpomyślałodużych
oknach,którewymontowałznarzędziowni,otym,jaka
dumnabyłaPrimrose,kiedywkońcu,przypomocy
Maugera,udałoimsięzamocowaćjeweframugach.
„Dziewięćokien,conigdyniewidziałysłońca.Teraz
wychodząnawschódwdomu,któryjestledwie
zaczęty.Dawniejniechętniewpuszczałyświatłodnia
dowarsztatu.Jakiekiedyśoświetląwdomuradości,
jakiemęki?”Zadużodni,zadużoświatła.Amożebył
to,mógłbyć,prawiewiersz.–Pracujemyodmarca
imieliśmynadziejęukończyćprzedzimą–ciągnął
Sigbjørn.–Aleprzytrafiałsięnamwypadek
zawypadkiem,szłonaprawdęciężko.Poto,bywdomu
dałosięzamieszkać,musieliśmypołożyćdrugidach,
apogodaniesprzyjała.Wszystkorazemmocnodałosię
weznakimojejżonie.–Sigbjørnobejrzałsię,
bysprawdzić,czytowypowiedzianewdobrejwoli
