Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
NataszaOrsaRW2010
WświecieJonasza
Sercezaczęłomibićjakoszalałe,bodopierowtejchwilidostrzegłamprzez
oknokilkaosóbuprawiającychseks.Jakiśmłodymężczyznapieprzył–inaczejsię
tegonazwaćnieda–dziewczynęleżącąnamascesamochodu.Gdyskończył,odsu-
nąłsięiustąpiłmiejscanastępnemuwkolejce.Nieopodalzabawiałasiędrugapara.
Innistalizbokuipatrzyli.Wreszciezrozumiałam,dlaczegowcześniejtaknerwowo
przeglądałwiadomościwsmartfonie.Wtensposóbszukałinformacjiotym,gdzie
odbywasięjakiśmeeting.Nawiązywaliprzecieżkontaktzapomocąpocztyelektro-
nicznejlubSMS-ów.Noiwszystkostałosięjasne.
Boże!Przezmojągłowęprzetoczyłasięnawałnicamyśli.Wszystkowemnie
krzyczało.Nieróbmitego,Jonasz!Nierańmnietakbardzo,docholery!Niewytrzy-
mam.Moimciałemzaczęływstrząsaćkonwulsje,jakbymdostałajakiegośataku.To
wszystkobyłoponadmojesiły.
–Tojak?–Jonaszodezwałsięponownie.–Bierzeszudziałwzabawie?Aktyw-
nieczypasywnie?–Wjegogłosiezadźwięczałaironia.
–Natychmiastmniestądzabierz!–zażądałam.–Słyszysz?!
–Wysiadajzsamochodu–warknął.
–Niemamzamiaru!
–Wysiadaj,alejuż!
–Zanic!Odwieźmniedodomu!
Szybkimruchemwyjąłkluczykizestacyjkiiwysiadł.Zatrzasnąłdrzwiiskiero-
wałpilotawstronęauta.Usłyszałamznajomepiknięcie.Szczęknąłzamekcentralny.
Byłamroztrzęsionaiuwięziona.Dlaczego,docholery,niewysiadłamztegoprzeklę-
tegosamochodu?Mogłabymstąduciec.Pewnietąbocznądrogąjeżdżątakżeinnilu-
dzie.Normalni.PodążyłamwzrokiemzaJonaszem.
Podszedłdogrupkistojącychosóbiprzezkrótkąchwilęrozmawiałzrudowłosą
dziewczyną.Zauważyłam,żeuśmiechnęłasiędoniegoiskinęłapotakującogłową.
Pochwilipołożyłasiębrzuchemnamascesamochodu.Jonaszzadarłjejspódnicędo
4
