Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.
Wymianaciepła
większeniżwtychprzypadkach,wktórychopórnadopływiepowietrza
donagrzanejpłytkibędzieznaczny.Napodstawietegomożnasformu-
łowaćwniosek,żeparametrystrumieniakonwekcyjnegozależąodspo-
sobudopływupowietrzadoźródła,toznaczyodkształtuipołożenia
nagrzanejpłytki.
1.7.
MetodaTimofiewej
Zestawieniewzorówopisującychparametrystrumieniakonwekcyjnego
przedstawionowtabeli1.2.
Timofiewaprzeprowadziłabadaniapłytkiułożonejnapodstawie.
Opierającsięnawynikachjejbadań,wzorynaprędkośćiróżnicętem-
peraturygłównegoodcinkastrumieniakonwekcyjnegomożnazapisać
wpostaci:
w
m
±
0,222
a
13
∆
t
p
49
(N
||
k)
a
z
-
13
(1.26)
∆
t
m
±
0,71
a
13
∆
t
p
89
(N
||
k)
a
z
-
53
(1.27)
gdzie
a-charakterystycznywymiarźródłaciepła.
Popodstawieniudotychwzorów
∆
tpotrzymanegozzależności
Q
-
±
3,04
a
2
∆
t
p
43
:
w
m
±
0,161
Qz-
-
13
13
∆
t
m
±
0,375
Qz
-
23
-
53
V
-
±
20,2
Qz
-
1353
(1.28)
(1.29)
(1.30)
Wartościprędkościinatężeniaprzepływuuzyskiwanezewzorówwy-
prowadzonychnapodstawiebadańTimofiewejsąwiększe,anaskutek
tegoróżnicetemperaturysąmniejszeniżodpowiedniewartościnagrza-
nejpłytkiosadzonejrównozpłaszczyzną.
28
