Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
3
Kacper,Sylwia,ZosiaiEwa
–Rozpieszczasznas,mamo–powiedziałaSylwia.
–Wspaniałości–dodałKacpertonem,jakimzazwyczaj
komunikujesięzgony.
–Adlamojejkruszynkinajlepszości–skomentowała
Ewa,wskazującnatort,faworkiiciasteczkazdżemem.
–Wszystkodomowe.
–Mamo,Zosiabędziemiałaproblemzwagą
–powiedziałKacper.–Przyzwyczaiszjądojedzenia
słodkiegoi…
–Nieprzesadzaj.–Teściowauniosławysokogłowę.
–Oddomowegociasteczkajeszczenikomunicsięnie
stało.
–Ważywięcejniżrówieśnicy–odważyłsiędodać
Kacper.Sylwiazmierzyłagospojrzeniem,odktórego
odechciałomusięmówićcokolwiek.
Siadającdostołu,pomyślałjeszcze,żejedynakaradla
teściowejtoniezjeśćjejwyrobów.Aleażtakgłupinie
jestem–zreflektowałsię,nakładającsobiepierwszą
przystawkę.–Ukaraćtojabymchciałją,niesiebie.
Takiegożarcianieodpuszczę.
Przysłuchiwałsięrozmowie,dokładająckolejneporcje.
Zosiapluławszystkim,coniebyłosłodkie.Trudnosię
dziwić.Pierwsze,czegospróbowałaubabci,toobsypany
cukremfaworek.
