Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tonaspróbowaniedlamojegopączusia–powiedziała
Ewa,podtykającmałejsmakołyk.
Będziepączuś,ojbędzie–pomyślałKacper.
–Ażwstydmitamchodzić–westchnęłateściowa.
Kacperwyłączyłsięnachwilę,teraznadstawiłuszu.
Teściowej?Wstyd?
–Gołaziemia,nieuchodzi.
Planujezakupdziałki?–przemknęłomuprzezgłowę.
Pochwilijednakzorientowałsię,żechodziocośzupełnie
innego.
–Nieszkodacipieniędzy,mamo?–Sylwiausiłowała
jednaknakarmićmałączymś,cochoćtrochę
przypominałozdrowążywność.Łyżeczkąnadzienia
zroladyłososiowej,czerwonymkawałeczkiempapryki,
łyżkąkremowejzupy.Czasamiodnosiłasukces,częściej
nie.
–Aletoniewypada!–oburzyłasięteściowa.
–Mamo,przecieżtoniemaznaczenia–wtrąciłKacper,
całkiemniepotrzebnie.
–Możewtwojejrodzinieniema–odpowiedziała.–
Unashołddlazmarłychjestistotny.
–Oczywiście–odpowiedziałzuśmiechem,nakładając
sobieporcjękarkówkipieczonejzrodzynkami.
–Muszęwkońcuzamówićojcupomnik.Czas
najwyższy.
Teśćzmarłkilkamiesięcytemu,pociężkiejidotkliwej
chorobie.Podkoniecżyciabyłjużbardzozmęczony
–bólem,niedyspozycją,otępieniemlekami.Kiedyś
wspomniałKacprowi,żechciałbyjużbyćpo.Podrugiej
stronie,winnymmiejscu–znadzieją,żetambólnie
będzietakdotkliwyalbo–colepsze,choćtrudno
wyobrażalne–niebędziegowcale.Sugerowałnawet,że
włazienkowejapteczceznajdujesiędużailośćtabletek,
Kacperjednakniedałmudokończyć.Szczęśliwie,było
toniedługoprzedśmierciąteścia.Niewykluczone,
