Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
W
sąsiadki.
andaucieszyłasięnawidokstojącejwdrzwiach
—Wejdź,proszę—zachęciła.
—Oj,chybaprzyszłamniewporę—powiedziałaMaria,
gdydostrzegłaubrudzonemąkądłoniegospodyni.
—Ależskąd!Właśnielepiępierogi,aletowrozmowie
przecieżnieprzeszkadza.—Wandawytarłaręce
wkraciastyfartuch.—Zarazzrobięherbatę
ipogawędzimy.Zdejmijpłaszczisięrozgość.
Zakrzątnęłasięprzykuchni.Wyjęłafiliżanki,
bowiedziała,żeprzyjaciółkanieprzepadazakubkami.
Właściwierozumiałatoichoćprzezlatapracynauczyła
się,żenieważnenaczynie,leczto,żebywogólebyłczas
sięnapić,towgłębiduszyteżceniłasobietopoczucie
luksusu,jakiedawałaporcelana.
Kiedyodwróciłasięwstronęstołu,zzaskoczeniem
stwierdziła,żeMariastoiprzystolnicyzwałkiemwręku.
—Acotymyślałaś?—Sąsiadkauśmiechnęłasię,
widzączdziwionespojrzenieWandy.—Żebędęturobiła
zadamę,gdytybędzieszlepiłapierogi?
—Dajspokój,Mario!Poradzęsobie.
—Niewątpię,aleczynieprzyjemniejbędzierazem
popracować?Naprawdęchętniecipomogę.
—Skorotakmówisz—skapitulowałaWanda.
—Właściwietowedwieszybciejskończymyipotem
usiądziemyprzyczystymstole.Boteraznienajlepiej
