Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jązna?
—Naturalnie!Wyszłazamegoprzyjaciela,Dąbskiego.Bywam
unichwWarszawieipodzielampanisympatiędlapaniMarty.Nie
znamdowcipniejszejkobietyiswobodniejszegokoleżki.
—Myśmyzniąteżkolegowaływewszystkichfiglach—odparła
Kaziajużzupełnieośmielona.
Twarzjejsięożywiła,oczyświeciłyżartemiswawolą.Musiałabyć
bardzowesołaidziecinnajeszczewgruncie.Andrzejazaczynała
bawić.
—Bagatela!—roześmiałsię.—Więcbywająfiglewklasztorze?
Abyliwtozamieszanistudenci?
Kaziaoburzyłasięogromnie.
—Studenci!Poco?Gdzie?Przecietonawsibyło,anamwcale
studenciniebyliwgłowie!O,pannieznaklasztorówiichducha.Pan
wie,żejeśliwksiążcebyłzakreślonyustęp,tośmygonieczytały.
Zanic!
—Panidaruje,aleniewierzę.Jestempewny,żepaniTuniaczytała
—roześmiałsię.
—ITunianie,boonawcalenieciekawabyłaksiążek.Jazasiebie
mogęprzysięgnąć.
—Czyinadalzachowałapanitakąsiłęwolidozakazanych
rzeczy?
—Jeślibymniewziętonasłowo,tobymdotrzymała.
—Ajakbypokusabyłazasilna?
—Jabymsięwcaleniedałakusićiniemyślałabymwięcejotym.
—O,pani!Topanijeszczechybapokusniezna.
Kaziapoczerwieniałaażpobiałkaoczu.Niebyłytożadnewyrzuty
sumienia,aleprostotęjejipowagęuraziłtonironicznyAndrzeja.
Straciłaswobodę.
—Codoowychzakreślonychustępów,spytamyotopaniTuni!
—mówiłdalejżartobliwie.—Jakieżtedyfiglepłatasię
wklasztorach?
—O,różne!—odparłajuższtywnie.—Byłonasprzecie
kilkadziesiąt,konceptu80niebrakło.
