Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
15
dziećmizzespołemDownadostrzega.TekstJ.Pietrzykajestwskazówkądlale-
karzyipersonelumedycznego,którzyjakopierwsistająprzednowonarodzonym
dzieckiemijegorodzinąiodktórychzależydalszyrozwójnietylkobiologiczny
dzieci,alerównieżpsychospołecznycałejrodziny.
Wdrugiejczęści,„Aspektyjęzykoweipoznawcze”,ujętezostałyzagadnienia
opisującenajbardziejzróżnicowanyobszarwzespoleDowna–rozwójmowy,ję-
zykaorazrozwójpoznawczy.Autorzyartykułów(AnnaRegner,MariaPiszczek,
BogusławaKaczmarek,BożennaOdowska-Szlachcic,EwaZasępa,BeataWoj-
ciechowska,DanutaGrzybowska)staralisięnietylkopokazaćprzyczynypowsta-
waniazaburzeń,alerównieżzaproponowaćodpowiedniowcześniepodjętedzia-
łaniarehabilitacyjneiedukacyjne.A.Regnerproponujerozpoczęcierehabilitacji
małegodzieckaodmasażuCastilloMoralesa,ułatwiającegodzieciomzzespo-
łemDownassanie,połykanie,oddychanie,awprzyszłościczynnościzwiązane
zmówieniem.Otym,wjakisposóbprawidłowostymulowaćrozwójfunkcjijęzy-
kowych,piszeM.Piszczek.Autorkawskazuje,jakiedziałaniaaktywizująceme-
chanizmyplastycznościmózgupowinnybyćpodjęte,abyspełniałyindywidualne
potrzebydzieckazzespołemDowna.B.Kaczmarek,kontynuujączagadnienie
opóźnionegorozwojumowy,pokazuje,jakiekonsekwencjemaondlaporozumie-
waniasię,orazproponujewprowadzeniegestów(systemuprzejściowego),które
ułatwiałybydzieciomskuteczneporozumiewaniesięorazzachęcałyjedomówie-
nia.B.Odowska-SzlachcicwartykuleopisującymmetodęIntegracjiSensorycznej
m.in.proponujećwiczeniausprawniającenarządyartykulacyjneorazćwiczenia
równowagi.OprocesachpamięciuosóbzzespołemDownapiszeE.Zasępa.
Artykułtenprzynosiwieleważnychwskazówekdlalepszegoopracowywania
programówszkolnychispołecznych,wktórychpowinnybyćbranepoduwagę
swoisteprocesypamięcioweosóbzzespołemDowna.NowatorskąwPolscetera-
piękognitywnąFeuersteinaopisujeB.Wojciechowska.Autorkapokazuje,jakza
pomocątejmetodymożnawpływaćnarozwijaniepotencjałudzieckazzespołem
Downa.Kluczemprogramu,jakpiszeautorka,jestpobudzeniemotywacjidziec-
ka,zachęcaniedowiarywewłasnemożliwościiakceptacjapowolnego,alestałego
tempapracy.AutorkaopisujegłównezałożeniaprocesuuczeniawedługFeuer-
steinaorazindywidualneprzypadkidzieciuczestniczącychwtejformieterapii.
Częśćpoświęconąaspektomjęzykowymipoznawczymzamykaartykułautorstwa
D.Grzybowskiej,któraporuszakwestięzwiązanąznaukączytania.Autorka,wy-
różniającdeterminantyefektywnościnaukiczytania,podkreśla,żeprzydoborze
odpowiedniejmetodyczytaniapowinnybyćuwzględnionenietylkoindywidu-
alnemożliwościdzieci,którezewzględunaspecyfikęzespołusąinne,alerów-
nieżpomijanywplanowaniuprogramówcharakterjęzyka,wktórymdzieckosię
porozumiewa.Jakoprzykładmetody,któraspełniapowyższekryteria,D.Grzy-
bowskawskazujezmodyfikowanąmetodęglobalnąMariiVictoriiTroncoso.
