Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
OlgaCzerniawska
iprzedstawionenakonferencjiw1993rokuwŁodzi(Trzuskowski,
1993).Badaniaobejmowałymłodychdorosłych,którychreprezentowali
rodzice,dorosłychwśrednimwieku,reprezentowanychprzeznauczycieli
iosobystarsze-przezemerytów.Wykorzystanometodęindywidual-
nychprzypadków.Badaniaujawniływieleprojektówedukacyjnych,
którenajczęściejpowstawałypodwpływemokreślonychwydarzeń
osobistych:choroby,urodzeniadziecka,podjęcianowejrolispołecznej,
lubglobalnych:sytuacjipolitycznej,konfliktów,wynalazkuitp.Dorośli
uczylisięćwiczeńrehabilitacyjnych,językaobcego,czytalioIzraelu,
Palestynie,Czechach,Słowacji,oenergiiatomowej,aletakżestudiowali
filozofię,psychologię,interesowałyichzjawiskaparapsychiczne.Gdypo
dziesięciulatachczytasięmateriałykonferencyjne,tostwierdzićmożna,
żeniezmieniłysiępytaniaidylematyandragogiki.
Otoprzykłady.J.Kargulpisał:
Czyandragogkikajakogłównezadaniematraktować
troskęoswojeobliczeteoretyczne(język,metodologia,
paradygmaty),czywypracowywaćmodeleoptymalizacji
funkcjonowaniapraktykioświatowej?
Czywspółczesnaedukacjadorosłychtoprocesich
kształceniaiwychowania,czytylkokształcenie?Jak
wkształceniudorosłychpogodzićrealizacjęideiwszech-
stronnegorozwojuosobowościzoczekiwaniami?
Czyuczeńdorosłymaopanowaćprzedewszystkim
doraźneumiejętnościinabyćużytecznekompetencje
zawodowe?
Pytaniatesąnadalaktualne,aodpowiedźwymagaprzedstawienia
trzeciegowymiaruedukacji-samokształcenia,autoedukacji,doktórego
wiedziedrogaprzezbadaniabiograficzneirozpoznawaniejednostko-
wychdrógedukacji.
Autoformacja–autoedukacja
Powstajenowalistapytań.Zacznęodbardzoważnego.Ktojestak-
torem,aktoautoremformacji,ktojestpodmiotem,aktoprzedmiotem,
ktokogouczy?-pytająbadaczebiografii.Czymjestedukacja,któranie
prowadzidoautoedukacji(Lani-Bayle,2002)?Prefiksheteropowinien
16
