Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Widzę,ażblaskodniejbije!
–No.
–Tojateżchcę,żebyodemnieblaskbił.
–Będzie,będzie.Niemartwsię!
–Napewno?
–Napewno.
–Alajaniechcęcorokmiećnowegodzieciaka!–denerwujesię
Lenorka.
–Nocóż…To,niestety,jestztymzwiązane,aletysięnarazienie
martw.Maszjeszczedużoczasunatakietroski–pocieszająAmelka.
–Zbierajraźniej!
–AwszkoletochłopakinamniewołaliPstroć!Pstroć!Paproć!
–przypominasobienieoczekiwanieLenorka.
–Cowtymtakiegozłego?Zawszejakośprzecieżprzezywają.
–Złościmnieto.Niechsamisięprzezywają.Jamamnaimię
EleonoraPstrońska,toniechtaknamniewołają!AlboLena!
OstateczniemożebyćLenorka.
–Icobędzie?
–Nic.Jużniewołają!–młodszasiostrawzruszyłaramionami.
–Nie?
–Jakjedenznowuzaczął:Pstroć!Pstroć!Paproć!,
toimkrzyknęłam:pocałujmniewdupęijeszczemizapłoć!
Iprzestali.
–Poradziłaśsobie!–stwierdzaAmelkazpodziwem.
–No!
–Chodźmy,jużchybadosyć–oceniawkońcustarszasiostra.
–Terazmusimyumyćipokrajać.
