Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kupiecpoliczył.
–Dwadzieściaosiemrublipięćdziesiątkopiejek.
–Panwydamiresztęzpięćdziesięciurubli–dwadzieściajeden
rublipięćdziesiątkopiejek.Asąsiadowirozmienipanpięćdziesiątrubli
tak,żebydlamniebyłoszesnaścierublidwadzieściapięćkopiejek.
Spakowałrzeczydowalizy.
–Proszępanów,gdzietujestsklepzbieliznąmęską?
Kupieczastanowiłsię.
–Takiegosklepuwnaszymmieściewogóleniema.
–Nojakże–wtrąciłsiężywołysawywłaścicieltrafiki
–aWałujewa?
–Prawda,Wałujewa…Jestwdowa,cozcórkąprowadzi
pracowniębieliznydamskiejimęskiej.Pięknarobota,aceny
przystępne…O,tuzarogiemnaprawo,trzecidom.
Bronisławpodziękował,pożegnałsięzjednymidrugimiwyszedł.
Chłopcysprzeddworcawciążstali,aleterazprzyłączyłosię
donichjeszczetrzechztornistrami,prawdopodobniezeszkoły.
Bronisławszybkowyminąłtęgromadkęipodążyłwewskazanym
kierunku.
Przedparterowymdomkiem,malowanymochrą,przystanął,
obejrzałobaoknawystawyipopchnąłdrzwi.Nadźwiękdzwoneczka
zsąsiedniegopokojuwyjrzaładziewczyna.Przywitałsię,ona
odpowiedziałaiobojezamilkli.Onamilczałazzaskoczenia–nigdynie
widziałatakwytwornegopana.Aonzpowodujejbliskości,przeszło
czterylataoglądałkobietywsnachtylko,wmarzeniachonich.
–Proszępani,czyznalazłabypanidlamniesześćnocnychkoszul?
Skinęłagłowąizaczęłapodawać.
–Adzienneteżbysięznalazły?
–Jakirozmiar?
–Coproszę?
