Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Kobietyprzerwałyrozmowęiodwróciłysięwmoją
stronę.
–Czymogępaniwczymś...–zaczęła
tapocy​wil​nemu.
Stanęłamnaprzeciwkowalkirii.Musiałampodnieść
tro​chęgłowę,żebyspoj​rzećjejwoczy.
–Nieprzekazaliściemiwszystkichinformacji
do​ty​czą​cychśmiercimo​jegomęża–wy​ce​dzi​łam.
Walkiriacofnęłasięokrok.Drzwiobokotworzyłysię
inakorytarzwyszedłfacet,teżwmundurze,adotego
woku​la​rachizbrzusz​kiem.
–Dzieńdobry–powiedział.–Czymożnapanijakoś
po​móc?
PrzestępczośćwBrwinowiemusibyćzerowa,jeślicały
ko​mi​sa​riatmaczasmipo​ma​gać.
–Tapanimówi,żenieprzekazaliśmyjejinformacji
do​ty​czą​cychśmiercimęża–wy​rę​czyłamniewal​ki​ria.
–Zatajonoprzedemnąinformacje!–uściśliłam
pod​nie​sio​nymgło​sem.
Kobieta,którawcześniejrozmawiałazwalkirią,
do​po​wie​działasce​nicz​nymszep​tem:
–TopaniKruk,pa​nieko​men​dan​cie.
Pie​przonyBrwi​nów!Każdymnietuzna!
Otworzyłysięjeszczejednedrzwiinakorytarzwyszły
ko​lejnedwieosoby.Ze​rowaprze​stęp​czość,mó​wi​łam!
–Proszępaństwa,toniecyrk,proszęwrócićdopracy.
–Facetzbrzuszkiempogoniłresztęekipy,apotem
spoj​rzałnawal​ki​rię.
–PaniJagodo,proszęzaprowadzićpaniądomojego
ga​bi​netu.