Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Przecieżwiesz,żeważnesprawywolęomawiaćwbiurze–odpowiedział
zniecierpliwionymtonem.
–Toznaczy,żeniewychodziłeśdziśwogólezpracy?–Beatapostanowiłasię
upewnić,choćbyłotojakposypywanieranysolą.
–Noprzecieżjużcipowiedziałem–zirytowałsięnadobre.–Niewychodziłem.Oco
cichodzi?
–Właściwieonic…ale…alewydawałomisię,żewidziałamcięnamieściekoło
trzeciej…
Copowie,jakzareaguje,przecieżmusisięjakośwytłumaczyć!
Odezwałsięwreszciepodniesionymgłosem:
–Jakmogłaśmniewidziećotejporze,skoropracujeszdoczwartej?!!!
Tobyłojakcioswżołądek.Wygranaprzeznokaut.Beatkapoczuła,żesięzaraz
rozpłacze.
–Nieważne,nieważne…Jajużmuszękończyć…Telefonmisięrozładowuje–idrżąc
zezdenerwowania,rozłączyłasię.
„OBoże–pomyślałaprzerażona–icoteraz?”
***
Przezuchylonebalkonoweoknosączyłosiędopokojuchłodnewieczornepowietrze.
Beataprawieodgodzinysiedziałaskulonanafoteluprzytelefonie,bawiącsiębezmyślnie
wyjętązgniazdkawtyczką.Komórkęteżwyłączyła.Wolałaniewiedzieć,czyPawełbędzie
dzwonił,czynie.Albomożeraczejwolaławyobrażaćsobie,żewykręcaterazuporczywiejej
numer,próbującsięzniąskontaktowaćijednakcośwyjaśnić.Gdybytelefonbyłwłączony,a
onbysięnieodezwał,nieprzeżyłabytego.Miłośćtodziwnystan…
Pogłaskałamachinalniejaskrawopomarańczoweobiciefotelaipodniosłależącena
kolanachdużezdjęciewozdobnejramce.Zrobionezaledwieprzeddwomatygodniami,
przedstawiałoroześmianąparę:jąiPawełkanatleokazałychkrzewówróżanychwogrodzie
znajomegobiznesmena.Beatkaczulepogładziłapalcemfotografię.
–OBoże,dlaczegojagotakkocham?–westchnęłabezradnieiukryłatwarzw
dłoniach.Znalisiędopierokilkamiesięcy,ajużniebyławstaniewyobrazićsobieżyciabez
niego.Byłcentralnympunktem,osią,wokółktórejodmarcakręciłysięjejwszystkiesprawy.
Inagledzisiaj,tasytuacja…tabrunetka…
Właściwienieczułarozpaczyanismutku,tylkookropne,wszechogarniające
zmęczenie.Igdzieśnasamymdnieżołądkawzbierającągorycz.GdybyPawełpróbowałsię
przynajmniejjakośwytłumaczyć,gdybyjąprzepraszał,przyznałsiędobłędu.Alenie,on
miałpretensjedoniej!Żewyszłazawcześniezpracy!Takjakbytobyłajejwina,że
zobaczyłanarzeczonegopodrywającegojakąślafiryndę!Czytonieprzesada?!
Tamyśldodałajejnagleenergii.
Szybkosięprzebrała,złapałatorbęiwybiegłazdomu,zcałejsiłyzatrzaskujączasobą
drzwi.Niechtoszlagnajjaśniejszytrafi!
Zjechałanadółpoobijaną,śmierdzącąwindąidopieronaparterze,kiedyjakaśsąsiadka
spojrzałananiądziwnie,zorientowałasię,żejestwkapciach.Wróciłaniechętniedo
mieszkania,włożyłasandałki,aletymrazemniemiałajużdośćenergii,żebytrzasnąć
drzwiami.Powoliopadałozniejnapięcie,anakońcunosazaczynałwzbieraćpłacz.
Wyszłaprzedblokinagleotoczyłojąrześkiewieczornepowietrze.Lekkiwiatrniósłz
pobliskiegoparkuSkaryszewskiegoprzyjemnyzapachwilgotnejziemi,różiczegośjeszcze,
czegoniepotrafiłaokreślić.
Ruszyławolnoprzedsiebie.
6
