Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ZdaniemEmilasąbardzogłośniibezwzględni.Idą
poprostudopierwszegorzęduiwciągajądzieci
naarenę.Jakdobrze,żeEmilsiedziwtrzecimrzędzie.
Niektóreżartysąnaprawdęzabawne,więcEmilgłośno
sięśmieje.Alepotemnaglezaczynająwybuchać
petardyukryte„wpupie”jednegozklaunów.Coś,
comiałoprzypominaćgłośnepuszczaniebąków
inajwyraźniejbawiwielumałychidużychwidzów,jest
dlaEmilaokropne.Chłopiecstraszniesięboiiwyobraża
sobie,jaktojestmieć„petardęwpupie”.Zpłaczem
wybieganazewnątrz,amamieledwieudajesię
gouspokoić.Chociaż–cocałyczaspodkreślamama–
wszystkobyłoudawane,przerażenieEmilamijabardzo
powoli.Towcaleniejestśmieszne!Conibyjest
śmiesznego,kiedypetardyeksplodująkomuśwtak
wrażliwymmiejscu?OjciecEmilajestwkurzony.
Przedstawieniematrwaćjeszczepółgodziny,aoni
wszyscystojąnazewnątrzimarzną.Najpierwchłopiec
nieinteresujesiętym,cosiędziejenaarenie,ateraz
jeszczeswoimnieuzasadnionymstrachempsujecałej
rodziniewyjściedocyrku.Oczywiścieżonapatrzyteraz
naniegokarcąco,alepanE.jestzdania,żeEmilznowu
traktowanyjestzdecydowaniezbytłagodnie.Choćtak
naprawdęijegożonakucającaoboksynapotrząsa
głowąiwłaściwienierozumie,ocochłopcuchodzi.
MoimzdaniemEmilmarację.Wieleżartów
idowcipówrobionychjestkoszteminnych.Ichźródłem
sączęściejagresywneimpulsyniżchęćwywołania
wspólnejradościczywesołości.Emiljestdzieckiem,
którezeszczególnietwórcząmądrościązainteresowało
sięsprawamitoczącymisięzakulisami.Nicdziwnego,
żetaumiejętnośćidziewparzezponadprzeciętną
wrażliwością.Idlategojegoprzerażenieiobrzydzenie
agresywnymiżartamisąjaknajbardziejnamiejscu
ipowinnynakłonićrodzicówdozgłoszeniacyrkowi
niezadowoleniazelementówwieczornego
