Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–zaproponowałem.
–My…–szklaneoczyMeganwpatrywałysięwmoje.
Zamrugałakilkarazy,zanimdokończyłaswojąwypowiedź.–My…
nie…przyjechałyśmyautem.
Wypowiedzenietychsłówwymagałoodniejsporegowysiłku.
Muzykautrzymywałająnanogach,nawpółtrzeźwą.Najwyraźniej
wyjściezklubuipowiewświeżegopowietrzajejnieotrzeźwiły.
–ZamówimyUbera,niemusisznanasczekać–warknęła
blondynka.
Niebyłempewny,czychroniłaswojąprzyjaciółkę,czyteż
ogólnienielubiłafacetów.Zaczynałemrozumieć,dlaczegoTadesobie
poszedł.
–Mogęwasodwieźćnakampus.
Niezabardzoprzypominałymiejscowedziewczyny,więc
zapewnebyłystudentkamiMcLaina.Takczyinaczejtamjechałem.
–Tak–wymruczałaMeganwtymsamymczasie,gdyjej
przyjaciółkapotrząsnęłagłowąnazdecydowane„nie”.
Rzuciłemspojrzeniewichstronę.
–Więcjakbędzie?WzywanieUberawydajemisię
marnotrawstwemczasuipieniędzy.Ajaitakjadęwtamtąstronę.
–Cholera,Reagan,niebądźtaka.Musiałyśmywyjśćprzez
ciebie.Możeszprzynajmniejpozwolić,żebyśmypojechałyznim
dodomu.
Meganjąkałasięprzyniektórychsłowach,aprzyinnychbrzmiała
zupełnietrzeźwo.Potemzachichotała.Jejgłossprawił,żejęknąłem
wśrodku.Miałemprzeczucie,żegdybyniebyłowpobliżujej
blokującejnasprzyjaciółki,zchęciązamknęłabysięzemnąwmoim
pokojunaresztęweekendu.Samniebyłempijany,więcnie
dotknąłbymjej,dopókiniewytrzeźwieje.Pijanedziewczynymiały
zwyczajżałowaćpofakcielubudawać,żenierozumiałyswoich
działańpodwpływem.
WyciągnąłemrękędoMegan,aonajązłapała.Skierowałemnas
wstronęmojegoauta,jakbymmiałwdupieto,czyblondynkasię
pojawi,czynie.Alewkońcumojesumieniewzięłogórę.Cofnąłem
się,byzłapaćjejprzyjaciółkę,któragłębokoodetchnęła.Jejróżowe
pasemkazmieszałysięzblondwłosami,którewirowaływokółjej
twarzy.Spojrzaławniebo,zanimpoddałasięiposzłaznami.
Potym,jakwsiadłydosamochodu,wślizgnąłemsięodstrony
kierowcyiodpaliłemsilnik,żebywłączyćogrzewanie.Chociażbył
styczeń,wciągudniabyłowyjątkowociepło,alenocewciąż
