Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Nacomaszochotę?
–Nazapiekankę.
–Awiesz,żepomyślałemotymsamym.Zapiekankęifrytki.
–Koniecznieztakiejprzydrożnejbudy.
Zarogiemznaleźlibudęzzapiekankami.Wojdarzamówił
zapiekankizpodwójnąilościąseraipieczarek,posypane
karmelizowanącebulką.Stefaniawzięłakilkaserwetek.Usiedli
natrawiewpobliskimparkuizapetytemjedlizapiekanki.
–Mhmmm.
–Mhmmm.
–Tojestto.
–Tylkoto.
Wybuchnęliśmiechem.
Skończyliniemalwtymsamymmomencie.
Stefaniazauważyła,żewkącikuustWojdarmakeczup.
Wyciągnęławjegokierunkudłońiwytarłakroplękeczupu.
–Dziękuję–spojrzałwjejoczy.
Stefaniapoczuła,jaksięrumieni.Odwróciłagłowę.Niewiedzieć
czemupomyślałaomężu.Dwajmężczyźni,takróżniodsiebie.Paweł,
oazaspokoju,iKrzysztof,przynimodczuwałatakąbeztroskę.Znim,
przynimmiałaochotęnieustanniesięśmiać.
Zachmurzyłosięjeszczebardziej.
–Chybabędziepadać.
–Tak,chybatak.
Szybkimkrokiemruszyliwstronęhotelu.Dzieliłoichodniego
zaledwiekilkametrów,kiedylunęłojakzcebra.Dotarlidoswoich
pokoimokrzyizziębnięci.
Stefaniapowiesiłamokreubranienaporęczyłóżkaiweszła
dołazienki.Podprysznicemodkręciłagorącąwodę.Minęłodobrych
kilkaminut,zanimjejciałozaczęłosięrozgrzewać.Wyszłaspod
prysznicaiodrazuweszłapodkołdrę.Byłazmęczona,aleniemogła
zasnąć.NiepotrafiłaprzestaćmyślećoWojdarze,wspólnejkawie
ispacerze.Bezkońcaodtwarzałaichrozmowę.Wspominała
spojrzenia,którymijąobdarzał.Podobałjejsię,tobyłopewne.
Szczupły,dośćwysoki,opiwnychoczach.Skronieprzyprószone
siwizną,aletododawałomutylkomęskości.
Naśniadaniezeszłaosiódmejtrzydzieści.Krzysztofsiedziałprzy
stolikuiczytałgazetę.
