Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
staruszka?–zapytałMichał,podchodzącdoniejituląc
jąnapowitanie.
–Jużtymnieniezbijajztroputymstaruszkiem–zaśmiałasię
Marcelina.
Faktycznie,nawetmającpięćdziesiątpięćlat,byłyprezydent
mógłbyćuznawanyzawyjątkowoatrakcyjnego.Dbającyosylwetkę,
uczęszczającyregularnienasiłownięibasen,odwiedzającyczęsto
salonySPA,zawszebezbłędnieubranyRadeckibezprzerwytrafiał
dorankingównajbardziejseksownychpolskich„znanychilubianych”.
Ażewkategorii„stary,alejary”,tojużinnasprawa.
–Cóżwięccięsprowadzawgościnneprogidomu,któryniegdyś
byłtwoimrodzinnym?–zapytałinaczejMichał,wracającnaswój
fotel,podczasgdyMarcelinazajęłaidentyczny,znajdującysię
podrugiejstroniebiurka.–Iczemumnienieuprzedziłaś?
Poleniuchowalibyśmywogrodzie,ataktomamyledwiekilkaminut,
zanimprzyjedziedelegacjazJaponiiizmusimniedojedzeniajakichś
białychrobaliiinnychoślizgłychmorskichpaskudztw,które
musiałemzokazjiichwizytyzamówić.CzyciAzjaciniemogliby
wreszciedocenićschabowegozburaczkami?Czemutozawszemusi
smakowaćjaksmarkiznosa?
–Naprawdępróbowałeśsmarków?–Marcelinaniebyławstanie
ukryćzniesmaczenia.
–Aznaszdziecko,którebyprzynajmniejrazniespróbowało?
–zdziwiłsięszczerzejejojciec.
–Owszem,znam.Siebie.
–Zawszebyłaśoryginalnymdzieckiem.
–Atybardzooryginalnymojcem.
–Dziękuję–Radeckikiwnąłgłową–oile,rzeczjasna,tomiał
byćkomplement.Awięc…Czemużzawdzięczamzaszczyt
goszczeniaciętutaj?–wróciłdonurtującegogozagadnienia.
–Chciałamcipodziękować.
–Mnie?–zdziwiłsięMichał.–Zaco?
–Zausunięcieprzeszkody,którastałaminadrodzedotego,aby
dostaćgłównąrolęwGiannimSchicchim–wypowiadająctesłowa,
Marcelinapatrzyłamuprostowoczy.Ijeślijeszczeprzedwejściem
dojegogabinetumiałapewnewątpliwościdotyczącetego,ktostał
zawydarzeniamirozgrywającymisiętydzieńwcześniejwoperze,
toterazpozbyłasięichcałkowicie.Ojciecmógłomamićkilkadziesiąt
milionówswoichrodaków,ufających,żejestprawymiszlachetnym
człowiekiem,aleprzedniąnieumiałniczegoukryć.Inigdynawetnie
