Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dziwko!Spieprzaj!”.Aleonaznowuanidrgnie!Jaka
cholera!?Stałatak,nieruchomo,bezpłaczu,bezsłowa
i…Noiwtedywziąłemjejrzeczy,otworzyłemdrzwi
iwyrzuciłemnakorytarz.Apotemchwyciłem
jązaramięijeszczetylkosięupewniłem,pytając,czy
wychodzi.Nieodezwałasię,więcjąwyrzuciłem.
Poprostunazbitypyskwyrzuciłemnakorytarz
itrzasnąłemdrzwiami.
Myślałem,żejużpowszystkim,aledopierowtedysię
zaczęło.Usłyszałemprzeraźliwykrzyk.Zaczęławyć,
kurwajedna!Wyła,waliłapięściamiwdrzwipokoju
ikrzyczała.Notegojeszczeniebyło!Otworzyłem
ikazałemjejsięzamknąć.Aleonasięniezamknęła,
tylkorzuciłasięnamnieipłaczącmówiła,żebym
jąprzytulił.Oszalała!Znowująwyrzuciłem,trzasnąłem
drzwiami,aleniemalnatychmiastwycierozległosię
ponownie.Ijednocześniewaleniewścianę.Itelefon,
pewniezrecepcji.Tegobyłozawiele!
Wyszedłemnakorytarz,naktórymstałojużkilka
osób;kręciligłowami,jakiśfacetszedłwmoim
kierunku.Dostrzegłemteżzbliżającąsięrecepcjonistkę
zkimśzochrony.Aona,gołajakjąPanBógstworzył,
rzuciłamisięnaszyję,błagając,żebymzniązostał.
Powiedziałemgłośno,żewszystkowporządku,
„dziewczynasięupiła,przepraszampaństwa”,
iwciągnąłemjądopokojurazemzjejrzeczami.
Weszliśmydołazienki,oblałemjejtwarzzimnąwodą
izapytałem,dlaczegotorobi.Łkając,powiedziała,
żechcedomojegopensjonatu,chcezemnąpojechać
iniechcemnieopuszczać!Wtakichmomentach
czasaminiemogęnadsobązapanować.Wtakich
momentachpoprostuczasemniewiem,corobię.
Dlategozanimsięsamzorientowałem,trzasnąłem
jąwtwarzotwartądłonią.Mocno;tak,żebywkońcusię
ocknęła.
Isięocknęła.Przestałapłakać,patrzyłanamnietymi
swoimiwielkimioczami.Zapytałem,czywreszciesię
zamknieibędziemyślećlogicznie.Aonazamiast
