Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Żyję,więcmożeszzakończyćmisjęiprzekazaćwieści,
żedrugiegopogrzebuwtymrokuniebędzie.–Byłamzłośli-
wa,alenigdyniełączyłomnienicszczególnegozprzyrodnimi
braćmi.
–Daruj,Jolka.–Niedałsięzniechęcić.–Mojażonaobrazi-
łabysięnamnie,gdybysiędowiedziała,żejestemztobąsam
nasamwjednymmieszkaniu.–Bezczelnieotworzyłlodówkę,
wyciągnąłmleko,napiłsięwprostzkartonu.
–Boisięotwojąwierność?–PatrzącnaTomkamusiałam
przyznać,żenamiejscujegożonyteżmartwiłabymsięo„swo-
je”.–Niemusi.Nienależędotych,któreodbijająmężów
innymkobietom.Nieidęwśladyojca.
–Skończ.–Niedałsięzbićzpantałyku.–Zwykła,kobieca
zazdrośćityle.Cozamierzasz?
–Całkowicienic–odparłamzgodniezprawdą.
–Będzieszgnićwmieszkaniu?–Podciągnąłsięnaramio-
nachiusiadłnablaciekuchennym.–Taknieznajdzieszfaceta.
Byłskurczybykzłośliwy.Chciałmniesprowokować.
–Tonieznajdę.–Wzruszyłamramionami.
–Ataknaserio?–Widział,żenietędydroga,podpuszcza-
nienieprzyniesieskutku.–Odziedziczyłaśchatęwrezerwa-
cieprzyrody.Zróbcoś.
–Co?–Zaczynałmniedrażnić.Zachwilęgowyrzucę.
–Jeślinicniezamierzasz,topożyczklucze.–Zeskoczył
zblatu.Widaćtrafnieodczytałmojemałopokojowenasta-
wienie.–ZadwadniSylwester,chętnieucieknęzrodziną
zmiasta.
–Dobrypomysł.Dzięki!–Chybaporazpierwszywżyciu
podjęłamtakszybkodecyzję.
–Itorozumiem.–Mrugnąłdomnie.–Narazie.
20
