Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Upośledzenieglikemiinaczczo.Jesttostan,wktórymglikemianaczczowoso-
czukrwiżylnejmawartościodú6,0mmol/l(110mg/dl)do<7,0mmol/l(126
mg/dl).
Glikemianaczczowynosząca6,0mmol/l(110mg/dl)jestbliskagranicy,po-
wyżejktórejzanikapierwsza,szybkafazasekrecjiinsulinywodpowiedzinadożylne
podanieglukozy,atakżejestzwiązanazezwiększonymryzykiempowikłańdoty-
czącychmałychidużychnaczyń.Wielubadaczyproponuje,abystwierdzenieuba-
danejosobyconajmniejdwukrotnieglikemiinaczczorzędu5,0mmol/l(100mg/dl)
orazjakiegokolwiekdodatkowegoklinicznegoczynnikaryzykacukrzycyspowodo-
wałowłączenietakiejosobydogrupyzestanemprzedcukrzycowymiobjęciempro-
gramemprewencji.Wynikająstądkoniecznedziałaniadiagnostyczneilecznicze.
Upośledzenietolerancjiglukozy.Jesttostan,wktórymglikemiaw2hpodo-
ustnympodaniu75,0gglukozymieścisięwgranicach7,8mmol/l–11,0mmol/l(140–
–199mg/dl).Dotejkategoriinależyprawdopodobniezaliczyćtakżeosobyzglikemią
w1hpodoustnympodaniu75,0gglukozywynoszącą>8,9mmol/l(160mg/dl)(opi-
niawłasnaautorów).Upośledzenietolerancjiglukozyjestistotnymczynnikiemryzy-
kacukrzycyijejpowikłań,azwłaszczaniedokrwiennejchorobyserca.Wymaga
aktywnego,rozszerzonegoprogramubadańdiagnostycznych,prewencjiileczenia.
Ztegopowodupowinnazajmowaćwklasyfikacjicukrzycymiejscewistocierówno-
rzędnezcukrzycątypu2.
Wadyaktualnejklasyfikacjicukrzycy
Klasyfikacjesątworzonewcelachpraktycznych.Ichzadaniemjestuporządko-
waniestandardówleczeniachoroby.Ulegająonejednakmodyfikacjiiewolucjiwraz
zpostępemmedycyny.Pierwszeklasyfikacjecukrzycyopartebyłynaprostychob-
serwacjachklinicznych.Dzielonocukrzycęnatypwystępującyuosóbszczupłych
imłodychinatypwystępującyuosóbdorosłych,zwłaszczaotyłych.Praktycznepo-
dejściedoleczeniacukrzycyzapomocąlekówdoustnychlubinsulinydoprowadziło
późniejdopodziałunacukrzycęinsulinozależną,czylitaką,wktórejpacjentnie-
zbędniewymagapodawaniaegzogennejinsuliny,icukrzycęinsulinoniezależną,
wktórejleczeniepoleganazmianiedietyistylużyciaoraznapodawaniudoustnych
lekówhipoglikemizujących.Podziałtakitylkoczęściowospełniałswojąfunkcję
praktyczną(8),ponieważnieuwzględniałinnychróżnicetiopatologicznych,atakże
rzadziejwystępującychpostacicukrzycy,będącychwistocieodrębnymijednostka-
michorobowymi.
Ztegopowodu,klasyfikującprzypadkicukrzycy,należy,opróczkryteriówusta-
lonychprzezekspertóworazobserwacjiklinicznychibadańlaboratoryjnych,zawsze
uwzględniaćmożliwośćwystępowanianietypowychformcukrzycy,któreniemiesz-
cząsięwwyżejpodanychklasycznych(wgklasyfikacjiWHO)kategoriach.Ztakich
obserwacjirodzisiędalszypostępdiabetologii.Zarównonowedowodyiinterpreta-
cjaodkryćzzakresumolekularnychipatofizjologicznychmechanizmówwy-
wołującychstanprzewlekłejhiperglikemii(awięccukrzycę),jakibezpośrednia
praktykamedycznaznajdujesięcorazczęściejwkonflikciezzalecanąprzezgrupę
ekspertówWHOiwistociebezkrytyczniestosowanąklasyfikacjątegostanu.Poja-
wiłosięobecniewieleróżnychetiopatogenetyczniepostacicukrzycy,którenie
87
