Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
gdynaprocesstarzenianakładająsięzjawiskapatologiczne.Możebyćśmierciąnagłą
(łac.morssubita)lubdłuższymodchodzeniem(gr.thanasia,łac.decessus).
1.2.Starzeniesięindywidualneijegorodzaje
Okresdorosłościrozciągasięnominalnieod20do65rokużycia,natomiaststarość
(łac.senectusv.senecta,ang.oldagev.eld)trwaróżniedługo.Zewzględunaosiągany
wiekosobystarszemożnapodzielićnakilkagrupwiekowych,którychumownegranice,
wedługŚwiatowejOrganizacjiZdrowia,sąobecnienastępujące:
•wiekprzedstarczy(łac.praesenium)
–od45do59lat,
•wczesnastarość(IIIwiek),
–od60do74lat,
•tuprzynależąteżyoungelderly
–od65do74lat,
•późnastarość(oldelderly),
–od75do89lat,
•tumieścisię„sędziwastarość”(IVwiek)–powyżej80rokużycia,
•długowieczność
–powyżej90rokużycia.
Maksymalnetrwanieludzkiegożycia(maximumhumanlifespan–MLS)dotyczy
zawszeokreślonejosoby.Tacechaludzkiegożyciajestosiąganaindywidualnie(awięc
niejestobliczanastatystycznie),mieścisiępowyżej110latiprawdopodobnieniezmie-
niłasięwciąguostatnich50000latżycianaZiemi.Udokumentowanametrykalnie
maksymalnadługośćżyciakobietywynosiaktualnie122lata(JeanneCalment,żyjąca
weFrancjiwlatach1875–1997),amężczyzny–115lat(ChristianMortensen,urodzony
wDaniiw1882r.,zmarłwKaliforniiw1998r.),[http://www.grg.org/calment.html.].
Zwracauwagę,żebadaniobecniestulatkowie(centenarians),urodzeniwlatach
1900–1915,znacznieprzekroczyliprzewidywanąówcześniewStanachZjednoczonych
długośćżycia,tj.46–52lat[34].Wzrostliczbywyjątkowostarychosób(exceptional
oldage)spowodował,żewliteraturzeprzedmiotupojawiłysiędodatkoweokreślenia
granicwieku,jaknp.oldestold(>85rokużycia)isuperstulatkowie(supercentenarians),
tj.żyjący>110lat.
Człowiekzaczynasięstarzećmniejwięcejod20–25rokużycia.Processtarzenia
powodujezmianystrukturifunkcji,którecharakteryzujewspomnianewcześniejpięć
cech.Zangielskichnazwtychcech(cumulative,universal,progressive,intrinsic,deleterious)
utworzonoprzekornieakronimCUPID,tj.imięrzymskiegobożkamiłości,Kupidyna,
młodegoamorkazłukiemistrzałami.Ilustrujeto„tragedięstarości–nieto,żeczło-
wieksięstarzeje,leczto,żepozostajemłodym”.
Wprawdziezmianystarcze(1)nawarstwiająsię(2)nieuchronniewżywymorga-
nizmie,astarzenie(3)postępujestopniowo,częstoskryciei(4)specyficznie(endo-
gennie),towywołanenim(5)„szkodliwości”mająróżnenasilenieijakość.Takwięc:
•zpowoduróżnicwdynamiceprocesustarzeniasięwiekkalendarzowy(chrono-
logiczny),któryjestnastępstwemprocesuokreślanegojako„wiekowienie”(ageing),nie
pokrywasięzwiekiembiologicznym(czynnościowym),któryjestwynikiemprocesu
celniejokreślanegojakostarzeniesię(senescence);
•takżejakośćstarzeniasięmożebyć,zosobniczegopunktuwidzenia,lepsza
lubgorsza;notabenejęzykłacińskiodróżniałstarośćsędziwą(łac.senectus)odstaroś-
cipóźnej,aleniedołężnej(łac.senium);w1997rokuwyróżnionotrzytorystarzenia
3